We liepen een beetje achter met de foto’s maar hier zijn dan de foto’s behorende bij de laatste drie artikelen.
Khartoum en het vertrek uit Sudan
– Foto’s
Unwinding @Lake Tana
– Foto’s
Hijgend door het Simien gebergte
– Foto’s
Maand: april 2013
Hijgend door het Simien gebergte …
Om een trekking door het Simien gebergte in Ethiopië te regelen kan je terecht bij “National Park Headquarters” in Debark. Tijdens zo’n trekking ben je verplicht een “scout” mee te nemen (man met mega gun) en als je wilt een gids. Die hebben we erbij geregeld en zo zijn we met zijn zessen in onze auto vertrokken richting Sankaber Camp waar we de eerste nacht zouden doorbrengen. Onderweg begon het flink te regenen en veranderde het vredige bergweggetje prompt in een spekglad en op sommige plekken ronduit gevaarlijk modderpad. Opletten dus. Onderweg hebben we nog een opzij gegleden en vastzittende Ethiopische minibus met toeristen losgetrokken.
Na de regen zijn we s’middags gaan “inwandelen” naar een mooi uitkijkpunt. En ja, het Simien gebergte is wel erg indrukwekkend en ruig. Daarna snel terug want het werd al donker en we moesten nog koken. Bij onze betaling werd ons verzekerd dat gids en scout hun eigen eten verzorgden tijdens de trekking (de lodges zijn hiervoor beschikbaar). Dus begon Tamara de piepers te schillen en boontjes te koken. Al snel bleek dat Mr Scout helemaal niks bij zich had, dus peuzelde hij gezellig mee. En een scout is geen echte scout als hij onze auto niet goed bewaakt, dus hij besloot op een zeil onder de auto te gaan liggen. We hebben hem niet op een ander idee kunnen brengen, dus zijn wij ook maar gaan slapen. Het voelde wel een beetje raar, de goede man had maar een dun dekentje en ons dekzeil om zich heen.
Na wat koppen thee in onze scout te hebben gegoten zijn we de volgende morgen vertrokken naar een plek waar we de auto voor 2 dagen veilig konden parkeren. Vanaf dat punt was het ook korter naar onze tweede overnachtingsplek. Inderdaad korter maar dat betekent in de bergen ook steiler! Dus eerst bergje af naar de rivier (3300m) en daarna bergje op naar onze lodge in Gich Camp (3600m). De kids vonden het een belachelijk zware wandeling en dat was het eigenlijk ook wel voor de eerste dag. Ook vader en moeder kwamen hijgend boven en dat terwijl wij toch echt een topconditie en mooie afgetrainde lijven hebben :).
Bij het woord lodge hebben we trouwens wel een ander beeld, maar eigenlijk hebben we niet meer nodig dan dit, luxe is voor mietjes :-). De injera’s gingen er na deze wandeling goed in en om 8 uur lagen we allemaal voldaan in bed. Nog een half uurtje napraten over de bavianen en dat de kindjes hier wel een heel ander leven hebben (de kinderen lopen hier iedere dag op blote voetjes naar de waterbron om een volle tank water terug naar hun dorpje te zeulen). Wederzijds was er grote bewondering en speelden Sem en Tess met de Ethiopische kindjes. Voetbal met een bal van kleding is net zo leuk als thuis en nep-tattoos staan veel mooier op een bruine huid. Daarbij communiceren kinderen veel makkelijker en spreken Sem en Tess inmiddels beter Ethiopisch dan wij.
Voor onze ontbijtfoto verwijs ik jullie naar de foto’s, zo mooi zitten we er niet elke dag bij. En na onze pannenkoek gingen we weer aan de wandel. Een gentle wandeling (jaja, dat was de vorige ook) naar Imet Gogo (3935m). De helling was deze keer inderdaad wat vriendelijker maar bij de top moest je even geen stapje verkeerd zetten want dan lag je echt een paar honderd meter lager. Onderweg zagen we veel Gelada bavianen, Lammergeiers (giertje: spanwijdte ca. 2m), kraaien, arenden en ongelooflijk mooie uitzichten. We bleven nog een nachtje in Gich camp met in de avond zaten we heerlijk aan het kampvuur met op de achtergrond het “gelach” van hyena’s.
De volgende dag liep de parkeertijd van onze auto af en stortten we ons weer naar de rivier. De kids in noodgang voor ons uit, want beneden bij de rivier stond een ezel op hen te wachten om ze (om beurten) naar boven te sjouwen. En ok, we wilden het niet opschrijven, maar Tamara stelt zich kwetsbaar op. Ze trakteerde zichzelf op een paard. En daar zat ze dan, mevrouw de toerist werd naar boven gehesen. HEERLIJK. Sem ziet onderweg nog een Jakhals en jaagt achter de muizen aan en Robert verdiende de laatste Mars, hij had tenslotte het meest gelopen.
Snel de auto gecheckt en de “oppas” mevrouw bedankt met thermisch ondergoed voor het halve dorp. De kledingtassen beginnen al aardig te slinken en we hebben al heel wat gezinnen blij gemaakt. Robert’s fleece is naar de scout, voor de komende nachten in de buitenlucht.
Door de ezel en paarden actie waren we al vroeg in de morgen bij onze laatste plek: Chennek. Hier zijn nog enkele Walia Ibexen te zien en we hadden het geluk die direct bij aankomst te spotten, tot grote opwinding van Sem, want er is weer een Afrikaans dier aan zijn lijstje toegevoegd.
De regen en mist kwamen steeds dichterbij, dus besloten we niet te blijven overnachten maar gezessenlijk terug te rijden naar Debark (met afwisselend keihard Ethiopische en Nederlandse muziek). In Debark checkten we in in ons hotelletje en verheugden ons op een douche. Daar waren we wel aan toe. Maar wat overtreft onze stoutste verwachting: “GEEN WATER EN GEEN STROOM!” We weten niet wat erger is maar we weten wel dat we stonken.
Dat deed echter niets af aan de afgelopen vier dagen, die waren prachtig ook al was het regelmatig happen naar zuurstof.
De foto’s vind je hier.
Unwinding @ Lake Tana
Sudan was een beetje werrem en we konden daar, op een enkel zwembad na nergens eens lekker lang “chillen”. Wellicht omdat je pas echt kunt chillen als er alcohol in de buurt is.
We strandden bij Tim & Kim Village in Gorgora, Ethiopie. Wat een lekkere plek hebben zij daar gecreëerd aan het Tana meer. We zijn daar 10 dagen blijven hangen en hebben:
– lekker geslapen
– veel gevist, onze vis-techniek geperfectioneerd en dus veel gevangen
– leuk gechat met “nieuwe” vrienden Luuk & Merel, Tim & Kim, Tims ouders en de passerende gasten
– gezwommen en van de zon genoten
– gekanood
– veel wildlife gezien: nijlvaraan, hagedissen, visarenden, pelikanen, neushoornvogels, ibissen, paradijsvogels, ijsvogels, bijen-eters, hoopoos…… en een bavianen familie
– (te) veel St George (=bier) gedronken
– ge-BBQt aan het meer (met door Luuk zelf geslachtte kip (ja Robert mocht hem vasthouden toen de bijl er door ging))
– ge-discoot tot het licht aan ging
– schorpioenen gespot, gevangen, gedroogd en ingeplakt
– gesleuteld aan Tim’s oude Toyota
– maar vooral genoten
Hierna zijn we naar Gondar vertrokken om ons (qua voedsel) voor te bereiden op een trekking door de Simien mountains (hierover later meer). Gondar is een leuk stadje maar wat een contrast met onze eerste dagen in Ethiopië.
Juist in een stadje als Gondar valt de armoede van Ethiopië erg op. Er zijn veel mensen die op straat leven en zichzelf tot de bedelstaf gedwongen hebben. Wat opvalt is dat er zo veel kinderen op straat leven (meer dan 2000). Sem en Tess krijgen allemaal prima binnen dat er een groot verschil is met hoe zij opgroeien en delen regelmatig hun brood met de kindertjes.
Ondanks alle armoede zijn de Ethiopiers bijzonder vriendelijk naar ons (en vooral naar Sem en Tess).
De foto’s vind je hier.
Khartoum en het vertrek uit Sudan
En toen was daar de hoofdstad van Sudan, Khartoum. Wat een leuke en relaxte stad is dat en in Khartoum hadden we wat ontmoetingen staan.
Allereerst met Nelleke en Bart, de ouders van Saskia D. (;-)). Zij wonen en werken in Khartoum en zijn zo vriendelijk ons te ontvangen en wat bijzondere dingen van de stad te laten zien. Met hen zijn we naar de Twirling Dervishes bij de Hamed Al-Nil moskee geweest, mannen die ter ering van hun “leider” iedere vrijdag bijeenkomen op de begraafplaats naast zijn tombe. Ze voeren een reeks van dansen uit, waaronder de beroemde “draai om je as-dans” (onze naamgeving).
Verder hebben we de kamelenmarkt van Ondurman bezocht al waren er die dag meer stieren dan kamelen. Maar een indrukwekkend spectactel, te meer omdat het 40+ graden is en die markt eigenlijk gewoon in de woestijn is. Sem, als echt alfa-mannetje, vond het prachtig om tussen de beesten te lopen. Tess ging liever ergens in de schaduw zitten met een theetje.
Nelleke had aangegeven dat, indien we besloten langer te blijven in Khartoum, ze wel gehaktballen voor ons wilde maken. Nou, met een dergelijk aanbod is het besluit langer te blijven zo genomen. We combineerden onze verlenging met een verhuizing van de “Blue Nile Sailing Club” naar het huis van Ben en Katalijne (en kids). We waren hen al in Dongola tegengekomen en nu in Khartoum weer. We genoten van de gastvrijheid, de wijn, het gekoelde huis en de kids van elkaar.
We regelmatig zwemmen in het zwembad van de Greek Club of van de NL ambassade (waar we ons op uitnodiging van Ben konden koelen). Verder hebben we de souk van Ondurman bezocht en heeft Tamara daar de Sudanese versie van het “bavaria jurkje” gekocht. De laatste ochtend in Khartoum hebben we het National Museum bezocht, dit museum is op een rommelige en stoffige manier leuk (Sem heeft er zo’n 150 foto’s gemaakt, dat mocht voor de verandering). De momenten tussendoor werden gevuld met ijs, koffie en sandwiches bij Ozone, Delicious en Luxury. Stuk voor stuk toppie.
Hierna zijn we in de bloedhitte (buiten was het 45+ en in de auto nog heter) naar Wad Medani gereden. We verbleven in een van de honeymoon hotels (nou, wij hebben andere standaarden) en zijn de volgende dag doorgereden naar ons bushcamp vlak voor de grens met Ethiopië, zo konden we de volgende dag in alle vroegte (en frisheid) de grens met Ethiopië overstekken.
Dit was Sudan, een bijzonder land met een nog bijzonderdere bevolking. Mensen die stuk voor stuk oprecht geïnteresseerd en gastvrij zijn. Mensen die stoppen omdat ze met je op de foto willen, met je willen spreken, je aan willen raken of gewoon naar je kinderen willen staren. Maar ook mensen die moeten leven in een klimaat waar wij na bijna drie weken al gek werden van de hitte. Terwijl de echte zomer hier nog moet starten. Sudan: een echte aanrader maar ga in december of januari ;-).
Wadi Halfa, Dongola, Karima & Meroe
In Wadi Halfa komen we ineens wel overlanders tegen alleen reizen ze allemaal in de andere richting. We hebben wat zinvolle informatie uitgewisseld over het pad zuidwaarts en vooral met Louis (een oudere man (sorry Louis) die bijna continue in zijn Landcruiser over het Afrikaanse continent scheurt) zitten ouweh..r.n 😉
Vanaf Wadi Halfa zijn we zuidwaarts de woestijn in gedoken. Dat klinkt spannender dan het is. Er ligt immers een nette weg naar het zuiden. We willen nu even meters maken (al lonkt het oude pad door de woestijn zo nu en dan wel). Contact met de dorpen is er vanaf deze weg minder en dat is jammer. Halverwege (net na de goudzoekers) wel de woestijn ingereden voor de overnachting en wederom genoten van het grote niets. De woestijn blijft iets magisch houden.
Daarna zijn we naar Dongola gereden, waar we verbleven bij een briljante Koreaanse familie (met drie zoons). Daar troffen we Erik, een Nederlander die, voor het goede doel, van Zuid Afrika naar Nederland fietst. Respect!. Twee dagen later ontmoetten we daar nog meer Nederlanders, Ben en Katalijne, woonachtig in Khartoum met hun twee kinderen. Sem en Tess hadden het qua speelkameraadjes dus wel goed.
In Dongola hebben we veel in de Nijl gezwommen (de temperatuur vinden we toch wel even wennen), hebben we een zeiltochtje met een oude felucca gemaakt, hebben we een stuk van de route naar Old Dongola over het oude track gereden en hebben we nogmaals een Nubisch dorp bezocht. En overal waar we kwamen waren weer die vreselijk vriendelijke Sudanezen.
Na Dongola hebben we in Karima de Jebel Barkal (heilige berg en piramides) en de Nuri piramides bezocht. Zo grappig om deze kleine maar zeer interessante variaties van piramides te zien. We hadden even geen puf om de Jebel Barkal te beklimmen (nu een beetje spijt van) en zijn in de avond weer de woestijn ingereden voor een overnachting in totale stilte. Heb je dat nog nooit gedaan, gauw eens doen ;-).
Op de weg naar Khartoum zijn we via Atbara naar Meroe gereden. Hier hebben we overnacht achter de piramides van Meroe. We zijn wel weggestuurd van onze initiële kampeerplek omdat die te dicht bij de piramides was. Vooral de zonsondergang achter de piramides was erg indrukwekkend.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Khartoum waar we ons kamp hebben opgebouwd op de Blue NIle Sailing Club. In het volgende bericht vertellen we meer over Khartoum.
En natuurlijk hebben we een paar plaatjes.