Olé Olé Olé … Addis part one

We hadden een feestje te vieren. Het gebeurt immers niet elke dag dat je je koningin verliest voor een koning.

IMG 1594

In de vorige post spraken we al van alle stress om Addis Ababa op tijd te halen. Dit bericht is haar tegenpool en hadden we ook kunnen noemen: “Chillen in Addis”.

Op 30 april om 15:00 meldden wij ons bij de Nederlandse ambassade om eens wat belastinggeld terug te verdienen ;-). Ze zitten er leuk bij daar en de inhuldiging was dan ook helemaal af: oranje tompoucen, suikerspinnen, champagne en paprikachips (dat is ook oranje). Bijzonder om daar, midden in Afrika maar tussen de landgenoten, de inhuldiging van je koning te zien. “WimLex, we wensen je alle succes!”.

In de avond was het oranjebal. Oorspronkelijk was dit niet bedoeld voor onze kinderen maar een snelle check bij de ambassadeur leerde dat Sem en Tess meer dan welkom waren. Omdat we toch in de terugverdienstand stonden hebben we maar niet gedineerd en ons in de avond tegoed gedaan aan (hou je vast): kaas!, bitterballen, gehaktballen, satéstokjes, loempia’s, haring, oliebollen, pizza, friet, lekkere witte wijn en bier … De sfeer was superleuk, de gehele expat wereld leek present, inclusief een Ethiopische minister, kortom een mooi feestje. De organisatie van dit alles, hoe kan het ook anders, in handen van Wim (ja die van Wim’s Holland House). We zijn eens niet gebleven tot het licht aan ging omdat het licht bij Sem en Tess uitging (de laatste dagen waren nogal heftig).

Na een feestje moet je uitrusten en dat hebben wij dan geheel in koninklijke stijl gedaan in het zwembad van het Sheraton hotel. De luxe is een beetje over the top hier in Ethiopie maar we genoten er enorm van (en gaan dat nog eens doen).

IMG 1628

De overige dagen in Addis vulden zich met school, supermarkten checken (ook ter voorbereiding voor ons Turkana avontuurtje), veel macchiato’s, lekker eten en een verzekering voor de auto regelen. Vooral dat laatste ging soepel. Het heeft Robert 5 dagen gekost voor dat hij het begeerde gele papiertje (Comesa Yellow Card) in handen had (wil je details, stuur een mailtje). Maar nu zijn we dan ook een jaar verzekerd en dat tot aan Zuid Afrika.

Nu gaan we naar Harar (Hyena’s voeren) en halverwege gaan we eens kijken in Awash National Park. Theoretisch is het mogelijk daar de eerste leeuw te zien.

Later meer … (ook Addis).

Het hysterisch rondje …

Natuurlijk gaan wij het historical circuit even rijden. Axum schijnt bijzonder relaxed te zijn, heeft de Stellea Fields en het bad van koningin Sheba ;-).

IMG 5954

Daarna rijden we dan vanuit Axum op het gemak recht naar beneden richting Lalibela. Zo rijden we niets dubbel, zitten we midden in het natuurschoon en hebben we ook nog een beetje avontuur (er is immers geen asfalt). Koninginnedag in Addis halen we toch niet meer.

IMG 5965

Dus wij vanuit Debark naar Axum gehobbeld (om 7 uur vertrokken). Direct na Debark stopt het asfalt om net voor Shire (en dat is 160 km verder) weer te beginnen. Onze gemiddelde snelheid duikelde naar 20-30km/h (en op sommige stukken naar boven zelfs naar 5km/h). Lieve mensen, de weg is niet echt best en dan vooral de stukken waar ze een weg aan het aanleggen zijn. Regelmatig staan we stil omdat de weg versperd is met rotsblokken, een vrachtwagen of een graafmachine. Vooral die laatsten zijn leuk. Zij dwingen je om dat stuk dat je net met angstzweet naar boven hebt gereden achteruit weer terug te rijden. Maar ach, Axum hebben wij levend (en op dezelfde dag) gehaald. We hebben alleen af en toe de voordeur moeten vastschroeven.

Axum blijkt inderdaad leuk en de “Faranji (vreemdeling)” gekte valt hier wel mee. We ontmoetten Luuk en Merel weer en besluiten eens een mailtje naar de NL Ambassade in Addis Ababa te sturen. Een kleine check wat er te doen is op 30 april. Binnen een half uur hebben we een uitnodiging voor de “inhuldiging” en het “oranjebal” in tha pocket. Gezamenlijk besloten we er voor te gaan. Voor het eerst in 4 maanden hadden we een planning en meteen haast.

IMG 5984IMG 6130

De weg van Axum naar Lalibella kent wederom geen asfalt en strekt zich uit over 394km uit maar is werkelijk beeldschoon. Na ca 120 km duikelt de weg naar een hoogte van 1300 meter en verandert het landschap dramatisch. We rijden rond in een half-woestijn, weer lekker werrem en droog. Onderweg zien we enorme baobabs, apen, veel vogels en mannen die slangen doodslaan ;-). Bij Lalibela stijgen we weer naar 2600m en wordt de temperatuur weer erg prettig.

Lalibela is bijzonder. Volgens de Lonely Planet “Christianity in it’s rawest form”. En dat is waar. Je voelt de spiritualiteit in het gehele dorp en in het bijzonder om en in de uit de rotsen gehakte kerken. We (en dan met name Sem en Robert) hebben bijna alle kerken bezichtigd. Sem en Tess hebben nog een koffieceremonie “gemanaged”. Bonen gebrand en gestampt, popcorn gegeten en pa en ma natuurlijk verse koffie gedronken. Verder hebben we ongeveer 36 keer een pepper steak gegeten.

Van Lalibela naar Lake Hayk reden we door het ergste stukje Ethiopie qua Faranji gekte. Continue: “You you you”, “money money money”, “pen pen pen”, soms op het agressieve en maniakale af. Niet leuk maar wel de werkelijkheid.

IMG 6006Bij Lake Hayk hebben we een nachtje gekampeerd op werkelijk 10 meter van het meer. Er was een huwelijk aan de gang en de foto’s van het paar zijn naast en met onze auto (en kinderen en koninginnedag hoed) gemaakt. Leuk om naar te kijken tijdens de afwas ;-).

IMG 6187

Lake Hayk is prachtig, het meer zit vol met pelikanen en de lucht met marabu’s. Nog bijzonderder waren de enorme speakers die overal langs de kant stonden en muziek galmden. Gezellige drukte al met al.

Na een toch nog rustige nacht zijn we de volgende dag richting Addis Ababa gereden. Wederom een spectaculair mooie route die zich afspeelde op hoogten tussen de 2000 en 3100 meter. Het ging allemaal niet snel en aan het einde van de middag reden we een chaotisch, druk en voor de helft opgebroken Addis in.

We made it in time, het hysterisch rondje is voorbij. Tijd voor een biertje.

Voor meer foto’s klik hier

 

Hijgend door het Simien gebergte …

REL7D 2013 04 20 10 50 42Om een trekking door het Simien gebergte in Ethiopië te regelen kan je terecht bij “National Park Headquarters” in Debark. Tijdens zo’n trekking ben je verplicht een “scout” mee te nemen (man met mega gun) en als je wilt een gids. Die hebben we erbij geregeld en zo zijn we met zijn zessen in onze auto vertrokken richting Sankaber Camp waar we de eerste nacht zouden doorbrengen. Onderweg begon het flink te regenen en veranderde het vredige bergweggetje prompt in een spekglad en op sommige plekken ronduit gevaarlijk modderpad. Opletten dus. Onderweg hebben we nog een opzij gegleden en vastzittende Ethiopische minibus met toeristen losgetrokken.

REL7D 2013 04 18 15 38 42

Na de regen zijn we s’middags gaan “inwandelen” naar een mooi uitkijkpunt. En ja, het Simien gebergte is wel erg indrukwekkend en ruig. Daarna snel terug want het werd al donker en we moesten nog koken. Bij onze betaling werd ons verzekerd dat gids en scout hun eigen eten verzorgden tijdens de trekking (de lodges zijn hiervoor beschikbaar). Dus begon Tamara de piepers te schillen en boontjes te koken. Al snel bleek dat Mr Scout helemaal niks bij zich had, dus peuzelde hij gezellig mee. En een scout is geen echte scout als hij onze auto niet goed bewaakt, dus hij besloot op een zeil onder de auto te gaan liggen. We hebben hem niet op een ander idee kunnen brengen, dus zijn wij ook maar gaan slapen. Het voelde wel een beetje raar, de goede man had maar een dun dekentje en ons dekzeil om zich heen.

REL7D 2013 04 20 11 07 00

Na wat koppen thee in onze scout te hebben gegoten zijn we de volgende morgen vertrokken naar een plek waar we de auto voor 2 dagen veilig konden parkeren. Vanaf dat punt was het ook korter naar onze tweede overnachtingsplek. Inderdaad korter maar dat betekent in de bergen ook steiler! Dus eerst bergje af naar de rivier (3300m) en daarna bergje op naar onze lodge in Gich Camp (3600m). De kids vonden het een belachelijk zware wandeling en dat was het eigenlijk ook wel voor de eerste dag. Ook vader en moeder kwamen hijgend boven en dat terwijl wij toch echt een topconditie en mooie afgetrainde lijven hebben :).

REL7D 2013 04 20 17 50 49

Bij het woord lodge hebben we trouwens wel een ander beeld, maar eigenlijk hebben we niet meer nodig dan dit, luxe is voor mietjes :-). De injera’s gingen er na deze wandeling goed in en om 8 uur lagen we allemaal voldaan in bed. Nog een half uurtje napraten over de bavianen en dat de kindjes hier wel een heel ander leven hebben (de kinderen lopen hier iedere dag op blote voetjes naar de waterbron om een volle tank water terug naar hun dorpje te zeulen). Wederzijds was er grote bewondering en speelden Sem en Tess met de Ethiopische kindjes. Voetbal met een bal van kleding is net zo leuk als thuis en nep-tattoos staan veel mooier op een bruine huid. Daarbij communiceren kinderen veel makkelijker en spreken Sem en Tess inmiddels beter Ethiopisch dan wij.

REL7D 2013 04 20 06 36 09

Voor onze ontbijtfoto verwijs ik jullie naar de foto’s, zo mooi zitten we er niet elke dag bij. En na onze pannenkoek gingen we weer aan de wandel. Een gentle wandeling (jaja, dat was de vorige ook) naar Imet Gogo (3935m). De helling was deze keer inderdaad wat vriendelijker maar bij de top moest je even geen stapje verkeerd zetten want dan lag je echt een paar honderd meter lager. Onderweg zagen we veel Gelada bavianen, Lammergeiers (giertje: spanwijdte ca. 2m), kraaien, arenden en ongelooflijk mooie uitzichten. We bleven nog een nachtje in Gich camp met in de avond zaten we heerlijk aan het kampvuur met op de achtergrond het “gelach” van hyena’s.

REL7D 2013 04 21 08 34 58

De volgende dag liep de parkeertijd van onze auto af en stortten we ons weer naar de rivier. De kids in noodgang voor ons uit, want beneden bij de rivier stond een ezel op hen te wachten om ze (om beurten) naar boven te sjouwen. En ok, we wilden het niet opschrijven, maar Tamara stelt zich kwetsbaar op. Ze trakteerde zichzelf op een paard. En daar zat ze dan, mevrouw de toerist werd naar boven gehesen. HEERLIJK. Sem ziet onderweg nog een Jakhals en jaagt achter de muizen aan en Robert verdiende de laatste Mars, hij had tenslotte het meest gelopen.

Snel de auto gecheckt en de “oppas” mevrouw bedankt met thermisch ondergoed voor het halve dorp. De kledingtassen beginnen al aardig te slinken en we hebben al heel wat gezinnen blij gemaakt. Robert’s fleece is naar de scout, voor de komende nachten in de buitenlucht.

REL7D 2013 04 21 10 19 09

Door de ezel en paarden actie waren we al vroeg in de morgen bij onze laatste plek: Chennek. Hier zijn nog enkele Walia Ibexen te zien en we hadden het geluk die direct bij aankomst te spotten, tot grote opwinding van Sem, want er is weer een Afrikaans dier aan zijn lijstje toegevoegd.

De regen en mist kwamen steeds dichterbij, dus besloten we niet te blijven overnachten maar gezessenlijk terug te rijden naar Debark (met afwisselend keihard Ethiopische en Nederlandse muziek).  In Debark checkten we in in ons hotelletje en verheugden ons op een douche. Daar waren we wel aan toe. Maar wat overtreft onze stoutste verwachting: “GEEN WATER EN GEEN STROOM!” We weten niet wat erger is maar we weten wel dat we stonken.

Dat deed echter niets af aan de afgelopen vier dagen, die waren prachtig ook al was het regelmatig happen naar zuurstof.

De foto’s vind je hier.

Unwinding @ Lake Tana

REL7D 2013 04 05 15 50 55Sudan was een beetje werrem en we konden daar, op een enkel zwembad na nergens eens lekker lang “chillen”. Wellicht omdat je pas echt kunt chillen als er alcohol in de buurt is.

We strandden bij Tim & Kim Village in Gorgora, Ethiopie. Wat een lekkere plek hebben zij daar gecreëerd aan het Tana meer. We zijn daar 10 dagen blijven hangen en hebben:

– lekker geslapen

– veel gevist, onze vis-techniek geperfectioneerd en dus veel gevangen

– leuk gechat met “nieuwe” vrienden Luuk & Merel, Tim & Kim, Tims ouders en de passerende gasten

– gezwommen en van de zon genoten

– gekanood

REL7D 2013 04 06 12 44 08

– veel wildlife gezien: nijlvaraan, hagedissen, visarenden, pelikanen, neushoornvogels, ibissen, paradijsvogels, ijsvogels, bijen-eters, hoopoos…… en een bavianen familie

– (te) veel St George (=bier) gedronken

– ge-BBQt aan het meer (met door Luuk zelf geslachtte kip (ja Robert mocht hem vasthouden toen de bijl er door ging))

– ge-discoot tot het licht aan ging

– schorpioenen gespot, gevangen, gedroogd en ingeplakt

– gesleuteld aan Tim’s oude Toyota

– maar vooral genoten

Hierna zijn we naar Gondar vertrokken om ons (qua voedsel) voor te bereiden op een trekking door de Simien mountains (hierover later meer). Gondar is een leuk stadje maar wat een contrast met onze eerste dagen in Ethiopië.

REL7D 2013 04 13 08 18 39

Juist in een stadje als Gondar valt de armoede van Ethiopië erg op. Er zijn veel mensen die op straat leven en zichzelf tot de bedelstaf gedwongen hebben. Wat opvalt is dat er zo veel kinderen op straat leven (meer dan 2000). Sem en Tess krijgen allemaal prima binnen dat er een groot verschil is met hoe zij opgroeien en delen regelmatig hun brood met de kindertjes.

Ondanks alle armoede zijn de Ethiopiers bijzonder vriendelijk naar ons (en vooral naar Sem en Tess).

De foto’s vind je hier.