We rijden een mini „Cape to Cape”: van Cape Agulhas naar Cape of Good Hope en onderweg hebben we een paar interessante stops.
De eerste stop is in Hermanus. In het seizoen kun je hier, gewoon vanaf de kant, de walvissen voorbij zien zwemmen. Het is geen walvisseizoen en na lang wikken en wegen hebben Robert en Tess besloten om dan naar witte haaien te gaan kijken. Ze willen met eigen ogen zien hoe het er aan toe gaat bij een „White Shark Cage Dive”. Geïnspireerd door Freek (je weet wel die van Freek op Safari) doen wij het net als hij in Gansbaai.
Robert en Tess stappen niet in de kooi (Tess is te jong) maar kijken vanaf de oppervlakte. Na een kwartiertje varen ben je in Shark Alley en na een aantal minuten zwemt de eerste witte haai voorbij. „Woooooooooooooooooow”, is het eerste dat Tess uitbrengt. Deze beesten zijn echt indrukwekkend. We zien in totaal zo’n 5 witte haaien en stuk voor stuk maken ze indruk. Het zijn prachtige beesten die zich gracieus en rustig door het water bewegen. Ondanks het feit dat de haaien onnatuurlijk „gelokt” worden en het gevoel daarbij nogal dubbel is, is het erg leerzaam.
De volgende stop is Stoney Point bij Betty’s Bay. Hier leeft een African Penguin kolonie en ook wij wisten het niet maar deze beestjes worden nog ernstiger bedreigd dan de neushoorn. Het is leuk om de pinguïns te zien zwemmen, zonnen, paren, broeden en waggelen.
Een van de pinguïns waggelt wel heel erg en is volledig gedesoriënteerd. Waarschijnlijk is zij gebeten door een pofadder (getuige haar gezwollen rug). De pofadder is dol op pinguïn-eieren en mamma is de dupe geworden. Een beet van een pofadder overleef je niet.
We rijden verder naar Kalkbay en hebben een briljante lunch bij Kalky’s. Dit restaurant midden in de haven is beroemd om zijn Fish-and-Chips en die eten wij dan ook maar. De chaos is aanstekelijk, de serveerster in „viswijf” uitvoering te grappig en het eten erg smaakvol. In de haven spelen de zeehonden met de restanten van de vis uit de aangrenzende markt. Hoeveel leuker kan het nog worden?
Na de lunch gaan we voor nog meer pinguïns. Nu bij Boulders Beach. Dit strand ligt vol met enorme keien waartussen de pinguïns leven. Een deel van dit strand is niet afgeschermd en je kunt werkelijk met je handdoekje naast een pinguïn liggen. Sem en Tess kunnen hun lol niet op.
We gaan verder en na een prachtige rit over Cape Peninsula bereiken we Cape Point. Een pittige wandeling brengt ons tot aan de vuurtoren van waar we een prachtig uitzicht hebben op het achterland, de kliffen onder Cape Point en de Cape of Good Hope. Het landschap is ruig en prachtig en een paar honderd meter lager buldert de zee tegen de rotsen. Na een eenvoudige afdaling rijden we naar Kaap de Goede Hoop en bereiken we het meest Zuid Westelijke punt van Afrika. Onze Cape to Cape is afgerond, en hoe!
De nacht brengen we door op een camping in Kommetjie. De volgende dag keren we, nadat het schoolwerk erop zit, terug naar Boulders Beach. Bij aankomst worden we wederom aangesproken door een aantal mensen. Dit keer een Amerikaanse familie die zelf 7 maanden op reis is met hun kinderen. Ze vinden onze reis helemaal „amazing” en vragen of ze ons mogen interviewen. Zelf hebben ze een cameraman bij zich die hun reis vastlegt voor een documentaire over reizen met kinderen. Zo filmde hij ook ons gezinnetje en wie weet zitten we binnenkort bij David Letterman ;-).
Hierna hebben wij een erg leuke stranddag tussen de pinguïns. Ze komen even bij je kijken als je op de handdoek zit en zwemmen om je heen zodra je het water in loopt. Zo grappig.
Klik hier voor de foto’s
en dosis goede moed gaan de mannen nog eens proberen een echte vis te vangen. Bij opkomend tij staan zij in de branding en vangen uiteindelijk weer niets. Wel hebben ze regelmatig beet en zit er slechts nog sardientjes-graat aan de lijn. Na 3 uur zijn de haaien gevoerd en de sardientjes op. De mannen besluiten zich danmaar weer bij de dames te voegen in ja, weer die gezellige bar.