Zo daar sta je dan met je goede gedrag. We reden een prachtige rit van Kommetjie via Chapman’s peak naar Houtbaai. Na een Café Latte staan we voor ons volgende psychologische moment (gek wordt je ervan ;-)). We rijden vandaag al door Kaapstad terwijl we er eigenlijk volgende week pas moeten zijn.
Goed om ook hier te rijden met onze eigen Land Rover. Het ziet er allemaal leuk uit, van het echte Afrika is helemaal niets meer te herkennen. OK, twee dingen: lachende Afrikanen en een prachtige omgeving. Met een half uurtje zijn we er door, we namen de lange route en onderweg zijn Sem en Tess al helemaal enthousiast over de Tafelberg, het WK-stadion en Signal Hill.
We zijn op weg naar Tietiesbaai, dat kan je met zo’n naam niet links laten liggen, vlak bij Langebaan en Paternoster aan de Westkust. Onderweg stoppen we bij Bloubergstrand om even terug naar Kaapstad te kijken. De tafelberg staat er mooi bij.
De aankomst aan de Tietiesbaai is indrukwekkend. Het is wederom weer een prachtig stukje wilde kustlijn en waait het er flink. We staan ongeveer in de zee en vooral in de daktent hoor je de wind bulderen. We hebben een volgende prachtige zonsondergang en gelukkig gaat de wind in de avond liggen. Sem en Tess kunnen dus rustig naar bed en het is zo koud dat vadertje en moedertje er 10 minuten later achteraan gaan. We kiezen weer eens voor een nacht in auto.
De volgende dag lunchen we op een briljante plek. “Die Strandloper” in Langebaan, een grappig visrestaurant op een prachtig strand, slechts 10 gangen krijgen we voorgeschoteld. Een ouderwets middagje uit, zo langzaam „uittegreren” we meer en meer uit Afrika. Terug bij de Tieties… blijkt dat het nog harder kan waaien en we nog vroeger naar bed gaan. We binden de daktent vast (zodat deze iets minder klappert) en genieten van een woeste koude nacht.
We gaan aan de wijn en de route naar Franschhoek is prachtig. Langzaam verandert het landschap weer van dor en droog naar groen en bergachtig. Niet zo vreemd dat de Fransen ooit bedachten dat het hier wellicht wel mogelijk was om lekkere wijnen te maken. Franschhoek is een klein, bijna pittoresk dorpje maar de wijn lokt ook een groot aantal andere mensen. We slapen op een boomgaard aan de rand van het dorp en direct na aankomst gaan we wijn proeven (lees: opdrinken). We vinden ze allemaal lekker en kopen een kleine selectie voor die speciale momenten thuis. We willen zo graag in dit gebied integreren dat we s’avonds nog maar een flesje legen.
De volgende dag is rustig, na het volbrengen van het schoolwerk strollen we door het dorpje. We hebben een aantal wine-farms gebeld of zij nog wel cellartours doen (dat is iets leuker voor Sem en Tess) maar helaas geen gevonden. De verwerking van de oogst is in volle gang is het excuus ;-). Wel nemen we onszelf voor die avond nog maar wat wijn te proeven, dat kan wel.
Eerst nog even de Franschhoek pas op van daar hebben we een leuk uitzicht over de vallei. Boven op de pas worden we aangesproken door Hilde en Ad, een leuk stel uit Amsterdam. We besluiten samen naar een wijnproeverij te gaan. Door al het geklep op de berg komen we daar helaas te laat aan. Dan aan de borrel in een plaatselijk café. Gelukkig is er genoeg wijn en zodra Sem en Tess signalen van vermoeidheid beginnen te vertonen verleiden we Hilde en Ad naar onze gezamenlijke keuken. De meesterkok (en gastheer) in Sem ontpopt zich en hij verzorgt het gehele diner (ok, diner is wat overdreven). Na genoeg wijn en een gezellige avond splitsen onze wegen weer.
„Au” … het begin van de volgende dag, weer precies genoeg gedronken. Wij rijden door naar Stellenbosch, leuk plaatsje net zo toeristisch maar minder charmant dan Franschhoek. We drinken daar een kop koffie en rijden daarna door naar African Overlanders, de plek waar we onze Land Rover gaan achterlaten. Na ruim 45.000 probleemloze kilometers gaat zij op de boot naar Rotterdam. De middag gebruiken wij om alles wat mee naar NL moet af te scheiden van de rest, we houden twee tassen over. Na een laatste nacht in onze vertrouwde auto nemen we tijdelijk afscheid van onze Land Rover. Duncan brengt ons naar Kaapstad.
Klik hier voor wat plaatjes …
en dosis goede moed gaan de mannen nog eens proberen een echte vis te vangen. Bij opkomend tij staan zij in de branding en vangen uiteindelijk weer niets. Wel hebben ze regelmatig beet en zit er slechts nog sardientjes-graat aan de lijn. Na 3 uur zijn de haaien gevoerd en de sardientjes op. De mannen besluiten zich danmaar weer bij de dames te voegen in ja, weer die gezellige bar.
de camping heeft zelfs een smeerput (voor de tractor) en Robert en Sem doen wat onderhoud aan het voorste differentieel. Tamara voelt zich hier zo thuis dat ze de afwas maar in de keuken van de eigenaar doet. „What are you doing here”, lachtte hij toen hij haar betrapte. Na ook het doen van zijn afwas wees de goede man haar de gemeenschappelijke keuken. Grappig te weten dat Tamara hiervoor dus altijd de afwas heeft gedaan in de verkeerde keuken en zelfs de eigenaresse complimenteerde met de sfeer en uitrusting van de keuken, uniek voor Africa, hahahaha …
