Dat was een bijzondere start. Een jaar lang lopen alle voorbereidingen op rolletjes en op het moment suprême wordt het gehele gezin goed ziek, allemaal tegelijk! Dus daar liep ik dan met mandarijntjes, neusdruppels, pillen en hoestdrankjes door het huis. Maar ook moesten er slaapzakken, schoolspullen, inlegkruisjes en plaskokers worden ingepakt. Robert negeerde ook zijn griep en moest vlak voor vertrek nog wat veringen aanpassen bij Teije. En er moest natuurlijk nog een auto opgebouwd (en ingepakt) worden in de stromende regen samen (met Lex).
Afijn, niks erg allemaal, we wilden het allemaal zelf. Maar we hadden ons het begin iets romantischer voorgesteld. De griep hield aan en toch vertrokken, achteraf misschien “een beetje dom”, nu zaten we gammel in Duitsland. Alles leuk gereserveerd maar Robert heeft samen met Sem de dagen vooral slapend doorgebracht. Tussen kerst en oud en nieuw is ook bijna alles geschlossen, das war toll!
Uiteindelijk een week rust gehouden in Villach. Slapen, rodeln, zwemmen en knödels eten (echt een aanrader :-), oud en nieuw gevierd, nou ja, ik ken jaren dat ik heftiger van de wereld naar mijn bedje ging.
We kwamen bij en hadden vooral weer zin om ons avontuur voort te zetten.
Van sneeuw naar 16 graden in Kroatië (Opatija). Lunchen kan ineens op ons dakterras met uitzicht op zee. Ze noemen het hier de Riviera van Oost Europa. Vandaag zijn wij ook gestart met onze nieuwe baan, juf en meester, we zitten nog in onze proeftijd en ik had het idee dat de kinderen een stuk langer naar school gingen dan op hun eigen school. Lees: “ff wennen”.
Morgen nog hier en dan zakken we verder af richting Montenegro, Albanië, Griekenland en Turkije.
We komen langzaam in ons reisritme en leven al redelijk met de dag. De kinderen passen zich heel eenvoudig aan, echt wonderbaarlijk hoe dit werkt. Die twee gastjes kan je er echt goed bij hebben.