Namibië: Caprivi & Grootfontein

Op naar Namibië, één van de landen waar we vooraf veel zin in hadden. Eens checken of zij ons, na een half continent Afrika, niet teleur gaat stellen.

We vertrokken vanuit Botswana, Shakawe. Tess haar voorhoofd was nog opgezwollen. We hopen dat die reactie in Namibië eens gaat stoppen.

WWW4OR 2013 11 06 08 34 26

De grensovergang ging soepel en we reden door Mahango Game Reserve (transit is gratis : maar we zagen ook nix) in het randje van de Caprivi strip (een dun strookje Namibië dat tussen Botswana, Angola en Zambia ligt). We kiezen voor de eerste campsite die we tegenkomen en die is meteen briljant. De campsite ligt aan de Okavango rivier en men heeft daar bedacht van de toiletten en douches ware kunststukjes te maken. Je doucht als Tarzan tussen de lianen en je “boodschappen” kan je op een troon met uitzicht op de rivier, krokodillen en nijlpaarden doen.

Verder hebben ze 2×4 en 4×4 capaciteiten ook prima begrepen (om ook vanuit mijn persoontje een bijdrage aan die eeuwige Land Rover Landcruiser discussie te doen ;-)).

WWW4OR 2013 11 07 12 03 43

Er was regen in aantocht, de lucht was donker, het was koel en wij besloten om maar weer eens in de auto te slapen. Na ons turbulent weekje hadden we wel weer zin in een goede nachtrust. Midden in de nacht breken de buien los en opeens begint de auto te schommelen. Sem gaat weer eens slaapwandelen. Normaal doen we de tent op slot, nu niet en hop daar staat ie buiten tussen de beesten. Gelukkig slapen we op scherp en loodsen we de kleine “zombie” weer veilig naar zijn bed. Daar wordt hij wakker, schrikt van de regen en de wind en besluit maar naast zijn moeder in de auto te kruipen.

In de ochtend regende het nog steeds en Tamara besluit haar raampje dicht te draaien, want het regende naar binnen. Ze tilt het matras op en TJAKKA!. Daaronder zat een schorpioen die besloot zijn gifangel in haar hand te steken. Dat doet best pijn en wat een geluk kun je hebben dat je als ouders binnen 3 weken twee keer door een schorpioen wordt gestoken. We waren inmiddels wat ervarener en weten op welke symptomen te letten. Een zwelling bleef uit, de pijn was draaglijk en Taampie bleef gewoon scherp. Tess had voor de afwisseling weer eens bolle oogjes.

WWW4OR 2013 11 09 09 53 05

We besloten door te rijden richting Rundu (200km verder) voor als we naar het ziekenhuis zouden moeten voor Taam of Tess. Onderweg nam de pijn toe en Tamara’s pink en ringvinger zijn zeker een week uit de running geweest. Tess ziet er met de juiste hoeveelheid anti-histamine in haar lijfje uit zoals altijd. We hebben het zonder ziekenhuis maar met stand-by Madelon (en een Engelse arts op vakantie) gered ;-).

Tijd voor leukere zaken. We reizen door naar Etosha National Park en onderweg bekijken we de Hoba Meteorite. Dit is de grootste meteoriet die ooit op aarde is gevonden. Het is weekend dus om 10:00 s’morgens zitten er al 4 dronken Afrikanen op de meteoriet, klaar voor een gezellige dag ;-).

Klik hier voor een paar foto’s.