Onze Land Rover was in juni al vertrokken naar Kaapstad en nu mogen we er eindelijk achteraan. Tot nu toe gaat het allemaal net goed. De auto is pas sinds 2 dagen door de douane in Kaapstad na een ruime week op de kade te hebben gestaan. Men was van alles kwijt maar vooral de bonnetjes dat iedereen in de keten keurig was betaald. Duncan, de man die het transport organiseerde, is er erg druk mee geweest maar de auto staat op zijn terrein.
Wij zijn op tijd op Schiphol en merken helemaal niets van alle horrorverhalen rondom extreme drukte. Het effect is dat we veel te vroeg zijn. Gelukkig is het borreltijd dus we komen de tijd wel door. Sowieso smaakt het wijntje wel goed, we zijn een klein beetje zenuwachtig omdat het nog maar de vraag is of Tamara, Sem en Tess wel tot Zuid Afrika worden toegelaten. We hebben immers 3 jaar geleden ons visum “overstayed” waarna we allemaal als “persona non grata” zijn gemarkeerd.
Een veelvoud van telefoontjes en bezoeken aan de Zuid Afrikaanse ambassade in Den Haag hebben niet mogen helpen om van die status af te komen. We kwamen niet verder dan de hoopvolle tip: ”ik zou niet gaan, jullie worden waarschijnlijk teruggestuurd”**. Met die zelfde tip is het Robert in maart, op de terugreis van een duikvakantie in Mozambique, overigens wel gelukt Johannesburg even binnen te komen.
We vliegen via Frankfurt naar Kaapstad en komen volgens planning om 10:00 uur s’ochtends aan. Vader en moeder hebben allebei niet echt geslapen maar toch hebben we er zin in. Op naar de douane. Het kost ons precies 25 minuten om door de grens te komen. Men is erg behulpzaam en los van het feit dat we het nog steeds niet eens zijn met de boete betalen we zonder morren. We zijn in Zuid Afrika!
Duncan pikt ons op bij de luchthaven en we rijden naar zijn camping African Overlanders. Ondertussen laten we het Afrikaanse straatbeeld weer op ons inwerken. Het voelt nog steeds heel bekend. Een uurtje later rijden we er zelf. We gaan naar Somerset waar we een tweede daktent op onze auto laten monteren en wat boodschappen voor de komende dagen doen. In de vroege avond zijn we terug en rond 21:00 uur kruipen we moe maar tevreden in onze slaapzakken.
Na een prima maar erg koude nacht hebben we nog wat werk te doen. De Land Rover heeft nog een laatste reparatie nodig. Ze lijdt aan de “wobble of death” wat zoveel zeggen wil dat de voorwielen rond een snelheid van 85km/u in een harmonische trilling raken. Nu is dat nog controleerbaar maar het zal snel erger worden. Oorzaak: Robert die zich niet helemaal aan de reparatiehandleiding houdt ;-).
Voordeel is dat hij weet wat er moet gebeuren en na 6 uur schroeven zijn beide fusees opnieuw in elkaar gezet en nu wel volgens het boekje afgesteld. Na een snelle douche gaat de vakantie beginnen. We rijden naar Stellenbosch voor de Vrijmibo waarna we gezellig een hapje eten. Dat op de terugweg de verlichting niet goed werkt (o ja: daar was ook nog iets mee) deert ons niet. We hebben gelukkig lampen genoeg op de auto en komen veilig terug.
Na nog een erg koude nacht zetten we koers richting het noorden. Dat wil hier zoveel zeggen als “naar de warmte toe”. Onze eerste stop is in het Cedargebergte en na een mooie rit van 2,5 uur rijden we de auto, net als vanouds, op een prachtige kampeerplek. Dat hebben we tijdens onze laatste kampeervakanties in Europa toch echt wel gemist, de ruimte! Gelukkig (en ondanks dat het hier winter is) is het zwembad open. Tess trotseert het water maar komt er toch iets blauwer uit dan ze erin ging.
We kiezen dus voor activiteiten op het droge en de volgende dag maken we een prachtige wandeling door het Cedargebergte. We komen niemand tegen en genieten van de prachtige natuur en de kinderen van het spoorzoeken. Interessant is de Elephant rock waarvoor je niet eens aan de geestverruimende middelen hoeft te zitten om er een olifant in te zien. Na een wandeling van 3,5 uur komen we weer terug bij de auto waar wij ons toch even hebben afgevraagd of onze kinderen een zonnesteek hadden opgelopen. Ondanks de bevriezingsverschijnselen van de dag ervoor springt Tess, nu met haar broer, weer in het water.
Het tempo ligt deze vakantie duidelijk hoger dan tijdens onze lange reis. Morgen reizen we al weer verder richting Orange river. Weer een stukje Afrika waar we niet eerder zijn geweest.
Klik hier voor de foto’s
** misschien denk je: ”Waarom hebben jullie dan vliegtickets gekocht?” Dat hebben we gedaan na het eerste telefoontje naar de ambassade waarbij men aangaf dat we in Den Haag de boete konden voldoen waarna alles OK zou zijn :-)))
