S34°49.986′ E19°59.995′ | Hoe zuid kan je gaan?

In Afrika kom je niet verder, we hebben het meest zuidelijke punt bereikt: Cape Agulhas. Hier worden oceanen gescheiden. De Indische oceaan stroomt hier zuidelijk (de warme golfstroom) en de Atlantische Oceaan stroomt hier noordwaarts, direct vanaf Antarctica, precies: de koude golfstroom.

WWW4OR 2014 02 28 13 46 06

Het is voor ons een historisch moment. We hebben heel Afrika doorkruist, we komen hemelsbreed niet verder van huis en vanaf hier gaan we terug in de richting van Nederland. We blijven lang genieten van deze bijzondere plek en maken genoeg foto’s. Nadat we het allemaal hebben verwerkt, gevierd en nog meer van die dingen rijden we een klein stukje verder naar het scheepswrak van de Meisho Maru 38 [1982]. Dit is een van de vele boten die de tocht om de kapen niet gehaald hebben. Alleen het voorsteven van dit ooit zeewaardige schip ligt nog te vergaan in de branding.

WWW4OR 2014 03 01 14 55 58

We slapen in Struisbaai, een klein dorpje een klein stukje terug aan de Indische oceaan. Wederom slapen we in de tuin van een Backpacker’s maar dit keer een hele leuke. Er zijn ook campings direct aan zee maar daar wil je nu niet staan, tenminste als je je panty aan wilt houden ;-).

Struisbaai heeft een prachtig haventje met een aantal grote roggen als bewoners. Een van die bewoners heeft zelfs een naam: Paddy. We zien ze regelmatig zwemmen vanuit de leuke bar aan de haven. Deze bar bezoeken we in de korte tijd die we er verblijven gezellig vaak. We eten de lekkerste Calamaris en Hake ooit, drinken bijzondere lokale biertjes (Fraser’s Folly) en Sem en Tess vertonen hun viskunsten in de haven.

WWW4OR 2014 03 01 19 14 51

Scheepswrakken zijn fotogeniek en daarom besluiten wij een „sundowner” bij de Meisho Maru te doen. De zon gaat die avond prachtig onder achter dit wrak en we schieten een paar leuke kiekjes.

Omdat Robert en Sem één van de vissers in de haven een haai hebben zien vangen gaan zij dat ook proberen. Gewapend met Robert’s oude werphengel, een doos sardientjes, tips van lokale vissers en WWW4OR 2014 03 02 12 09 06 en dosis goede moed gaan de mannen nog eens proberen een echte vis te vangen. Bij opkomend tij staan zij in de branding en vangen uiteindelijk weer niets. Wel hebben ze regelmatig beet en zit er slechts nog sardientjes-graat aan de lijn. Na 3 uur zijn de haaien gevoerd en de sardientjes op. De mannen besluiten zich danmaar weer bij de dames te voegen in ja, weer die gezellige bar.

Het zuidelijkste puntje van Afrika is prachtig en met weemoed verlaten we ons zoveelste mooie plekje.

Klik hier voor de kiekjes

The Garden route …

Nou daar staan we dan aan het begin (of het einde) van de Garden route. Zolang we in Zuid Afrika zijn heeft bijna iedereen gevraagd of we deze gingen rijden. Natuurlijk! We reden de volgende variant: Plettenberg, Knysna, Buffels Bay, WIlderness, Oudtshoorn en dan de R62 naar Montagu. Officieel zijn we er dan weer uit.

WWW4OR 2014 02 23 13 22 06

De Gardenroute staat niet bekend om haar gardens maar om haar ruige maar groene landschap en dramatische kustlijn. En inderdaad het stuk tot aan Wilderness volgen we de kust en die is prachtig. Plettenberg Bay is populair bij Zuid Afrikanen als vakantie bestemming en that shows. Prachtige huizen aan de baai, vol met restaurantjes en het is meer Europees dan Afrikaans. We hebben een kleine lunch aan het strand en voelen de vakantie vol binnenkomen ;-).

Knysna bezoeken we even kort en slapen op een kleine camping in Buffels Baai. Deze camping ligt prachtig op een klein schiereiland. We slapen ongeveer in de zee en Sem en Tess zitten de rest van de dag met hun zelfgemaakte hengeltjes tussen de rotsen te vissen. Hiervoor worden slakken vermoord, in stukjes gehakt en vervolgens aan het haakje gedaan. Tess is de „luxe” visster, Sem doet het vieze werk.

WWW4OR 2014 02 23 19 12 29

In de avond zien we een vreemd fenomeen. Groen licht in het water. Dit zijn algen die oplichten zodra de golven omslaan. Je ziet dan een groene gloed (licht) in de zee ontstaan daar waar de golf omslaat. Bijzonder en helaas is het niet gelukt hier een foto van te maken (het was zo koud en ons bed lag bai lekker ;-)).

De volgende dag bezoeken we Knysna wat langer, we drinken uitgebreid koffie in de regen, kopen wat noodzakelijke kleding (we zien er inmiddels uit als zwervers) en hebben een leuke lunch in een te leuk restaurantje aan de haven (34 South). Aan het einde van de dag rijden we een mooie route naar Wilderness. Het landschap is ruig en de zee is wild en blauw. We besluiten maar even niet te gaan zwemmen want de stroming zou ons te snel in Nederland brengen.

WWW4OR 2014 02 24 19 06 02

In Wilderness slapen we op de berg in de tuin bij een backpacker’s. En ja hoor, daar gaan we weer 😉 … Ze zijn hier zelfs zo chill dat mevrouw de backpackers-receptioniste maar op de bank blijft liggen als we ons melden. Wat is dat toch met die gasten? Het uitzicht is prachtig, de wijn lekker en de nacht koud.

De volgende ochtend starten we met een lekkere café Latte onder aan de berg. Daarna zetten we richting Oudtshoorn en de R62 (deze weg is off-the-beaten track wat de Gardenroute betreft, hahahahaha).

We rijden door prachtig landschap en in Oudtshoorn bezoeken we een Struisvogel boerderij. In het hele gebied rondom Oudtshoorn worden al eeuwen struisvogels gefokt. Grotendeels voor hun veren (die zijn het meest waard), hun onbevruchte eieren (delicatesse) en biefstuk.

WWW4OR 2014 02 25 13 07 57

Wij bezoeken één van de oudste farms en het is bijzonder interessant (ook al is het wat toeristisch). We zien alles, de eieren, de net geboren kuikens (aaaaah), de veren, het atelier waar men allerlei producten maakt en als laatste de arena. In de arena worden al heel lang wedstrijden gehouden door het personeel (tijdverdrijf) en hier is er de mogelijkheid om struisvogel te rijden. Gelukkig alleen toegestaan als je lichter dan 80kg bent. Sem gaat wel even op het beest zitten. Hij kiest er dan toch voor om niet als een ongeleid projectiel met zich rond te laten rennen en stapt af.

We slapen onder aan de Swartberg pass en bezoeken de volgende ochtend de Cango caves. Deze zijn indrukwekkend ook al zien we slechts een klein deel. Handig om je kinderen aan de hand van voorbeelden uit te kunnen leggen wat stalagmieten, stalagtieten en kolommen zijn. Voor de ezelsbruggetjes vraag Sem of Tess ;-). Het is mogelijk om de adventure tocht door de grotten te doen. Hier zorgt wederom onze fysiek ervoor dat we deze niet kunnen doen, De smalste doorgang is 27cm en Robert zag zichzelf al met spartelende beentjes vastzitten tot hij genoeg was afgevallen.

WWW4OR 2014 02 26 11 32 48

Hierna rijden we over de R62 richting Montagu. De weg is mooi maar verre van off-the-beaten track. De R62 heeft de pech dat het continent Afrika op zoveel plekken zoveel ongekende schoonheid heeft dat het op ons, voor nu, even wat minder indruk maakt. We slapen in Montagu op een leuke kleine camping (boerderij) met een te lieve eigenaresse. WWW4OR 2014 02 26 17 41 10 de camping heeft zelfs een smeerput (voor de tractor) en Robert en Sem doen wat onderhoud aan het voorste differentieel. Tamara voelt zich hier zo thuis dat ze de afwas maar in de keuken van de eigenaar doet. „What are you doing here”, lachtte hij toen hij haar betrapte. Na ook het doen van zijn afwas wees de goede man haar de gemeenschappelijke keuken. Grappig te weten dat Tamara hiervoor dus altijd de afwas heeft gedaan in de verkeerde keuken en zelfs de eigenaresse complimenteerde met de sfeer en uitrusting van de keuken, uniek voor Africa, hahahaha …

Later kwamen Ray en Wendy nog even langs, zij waren ook in Montagu. We hadden een leuke avond met spijzen en drank …

Klik hier voor wat foto’s

National Park Week

Na een heerlijk ontbijt met nog lekkerdere koffie in Port Elizabeth rijden we naar Addo Elephant Park. W.s. is dit het laatste National Park waar we het grotere wild kunnen zien. Na een uurtje sturen rijden we het park in. Addo bestaat uit een aantal delen, in twee delen kan je met je eigen vervoer rijden. Die moeten we hebben ;-).

WWW4OR 2014 02 18 12 10 58

We zijn de gate nog niet door en er staat een grote olifant op de weg. Sem en Tess hebben hun natuurlijke angst voor olifanten nog niet verloren en verzoeken in 30-voud of we even kunnen wachten tot hij van de weg af is. OK, goed dan ;-). Misschien toch niet zo slim om Youtube filmpjes van ongelukken met olifanten en auto’s te laten zien.

WWW4OR 2014 02 18 17 35 27

Rustig rijden we naar de campsite in het park. Deze is prima en we besluiten om twee nachten te blijven. In de middag en ochtenden rijden we door het park. We zien erg veel olifanten met heel veel jongen. Na verloop van tijd ook, toegestaan door Sem en Tess, vlak naast de auto. Inmiddels kunnen we de waarschuwingen van een olifant lezen. Hier zijn ze relaxed.

Naast de gebruikelijke dieren (veel jakhalzen) zien we de Yellow Mongoose, Blue Krane, Stokstaartjes en de “Hup Holland Hup” Buizerd voor het eerst. We houden ons enthousiasme en het besef dat het allemaal een keertje eindig is. Nog een rondje dan maar.

Via het park rijden we er weer uit. We zetten koers richting Stormsrivier (Tsitsikama National Park). We rijden door Addo town en wat een depressieve plek. Het is een grote vuilnisbelt en wat een contrast vanuit haar bevolking met de langsrazende toeristen (campers, caravans, etc.). En om het allemaal nog wat treuriger te maken, het begint te regenen. Gelukkig duurt dat hier in Afrika (op regenwouden na) meestal geen uren achter elkaar. Laat in de middag komen we aan op de campsite aan de zee. 

WWW4OR 2014 02 21 08 12 51

Van bovenop de berg zien we de campsite en aanvankelijk dachten we de parkeerplaats te zien. Beneden gekomen bleek dat de campsite ubergeorganisiert was. De „parkeerplaats” bleek de camping. Keurig geplaveide plaatsen. Nou dan meppen we de haringen wel tussen te tegels. De locatie is echter prachtig. We staan ongeveer in de zee en die slaat nogal wild tegen de kliffen aan de kust. Het water wordt zo’n 10 meter omhoog geslagen. Na een half uurtje zien we hele scholen dolfijnen zwemmen vlak voor onze neus. Wat bijzonder.

WWW4OR 2014 02 21 19 08 04

Wel merken dat we ons zo langzaam meer onder de vakantiegangers beginnen te begeven. Gemiddeld worden we zo’n 15 keer per dag aangesproken door mensen die vragen of we „echt” helemaal uit Nederland zijn gereden. De meeste gesprekken zijn leuk in het bijzonder het gesprek met een Duitse man in een rolstoel. Door een ziekte kon hij niet meer lopen maar een dergelijke reis was altijd zijn droom. We werden op een leuke manier helemaal „uitgehoord”. Bij afscheid vertelde hij dat hij met ons gesprek zijn droom toch nog een beetje waar kon maken. Fijn om daar een rol in gehad te hebben.

We blijven drie dagen, Sem en Tess vermaken zich op de rotsen. we maken een wandeling naar de monding van de Stormsrivier, we wiebelen op de hangbrug en aan de overkant klimmen we naar het uitzicht punt. Het is steil en bloedheet maar het uitzicht is het waard. Na afloop zwemmen we in een klein baaitje (het water wordt al een stuk kouder) en sluiten de dag af met een biertje en een braai.

Klik hier voor de foto’s

That’s a lot of coast …

South Coast, Wild Coast, Shipwreck Coast, Sunshine coast: het kan allemaal niet op en we rijden ze allemaal. Na Durban rustig te hebben verlaten slapen we in uMtentweni op een mooie campsite aan de rivier. We hebben even niet gekampeerd en dat in combinatie met tentreparaties zorgt ervoor dat er niets meer op zijn plaats ligt. De tent is trouwens perfect gemaakt en als de lucht er regenachtig uitziet besluiten we onze nieuwe luifel maar meteen eens te testen. De regen start en wij blijven droog. Fijne aankoop. 

WWW4OR 2014 02 10 14 21 18

Robert voert wat kleine reparaties uit aan de auto. Dat mag ook wel er wordt immers erg hard gewerkt. De reparaties zijn voor het merendeel regulier onderhoud als multiriem vervangen, injectoren stellen en lekkende klepdekselpakking vervangen. Verder lossen we hier en daar wat gepiep, gekreun en gekraak op ;-).

WWW4OR 2014 02 10 16 15 46

Met een als nieuwe Land Rover rijden we de Wild Coast (Transkei) in. De Transkei is een voormalig thuisland in het zuidoosten van Zuid-Afrika, ten zuiden van Lesotho. Het gebied was het traditionele vaderland van de Xhosa. Ook Nelson Mandela is in de Transkei geboren. Het landschap in de binnenlanden is glooiend en de heuvels zijn bedekt met rondavels (traditionele bebouwing) in allemaal vrolijke kleuren, de mensen zijn prachtig en zo gekleed dat hun „status” binnen de Xhosa community daaruit blijkt. En echt Afrikaans: ze lachen!

Zodra je de kust bereikt snap je waarom het hier de Wild Coast heet. Ruige rotsformaties vormen hier de kust en rivieren hebben in de eeuwen enorme geulen in het landschap gesleten naar de zee. Dit levert spectaculaire riviermondingen op. We rijden naar Port St. Johns aan de monding van de Umzimvubu River. Port St. Johns zelf is een grappig plaatsje dat wel wat Wild West trekjes heeft en drugshandel bestaat hier ook ;-). We slapen in een kleine dorm van de Backpackers. De campsite is met een Land Rover slechts eenmalig te bereiken ;-). 

WWW4OR 2014 02 12 16 33 30

Aan het einde van de dag zwemmen we in een rockpool. De zee spring je hier niet zo maar in omdat deze, zeker in deze tijd, vol zit met Stier en Zambezi haaien. Die zwemmen de Umzimvubu rivier in om daar te jongen. En na een goede bevalling ben je hongerig. Na een helemaal „woepie te wauw, moeilijke banden in je haar, amazing, chillllllll en relaxed verblijf in de Backpackers” rijden we verder. Sommige backpackers zijn we aan het ontgroeien (noem het ouderdom of evolutie?).

De volgende stop is Hole in the Wall. We rijden door typisch landschap over karrensporen of „potholed” wegen (al hebben we ze erger gehad)). Hole in the Wall is een rotsformatie waar in de loop van de eeuwen door de stroming van de rivier een gat is uitgesleten. We nemen de moeilijke wandeling erheen (dat is onze stijl (lees: we weten het gewoon niet)). Hierdoor hebben we wel een prachtig uitzicht van boven op deze formatie. Sem en Tess spelen in de riviermonding (nee hier zitten geen Stier / Zambezi haaien) met een aantal lokale kinderen terwijl wij van de omgeving en de ondergaande zon genieten.

De volgende dag besluit Robert nog even een andere heuvel aan de kust te „verkennen” en schopt halverwege zo ongeveer zijn teen eraf. Het bloed redelijk en zie hier: “de eerste een beetje survival situatie”. Hij rukt een stuk van zijn t-shirt en bindt à la Les Stroud zijn voet er mee dicht. Hierna strompelt hij een kilometer terug naar zijn familie. Spannend he ;-).

WWW4OR 2014 02 14 10 56 49

We verlaten de kust en rijden naar Qunu, het geboortedorp van Nelson Mandela. We bezoeken het kleine maar indrukwekkende Nelson Mandela museum. Het graf (zijn voormalig woonhuis) van Nelson Mandela is niet toegankelijk, het is immers ook zo kort geleden dat hij is overleden. Wel staan we even stil naast zijn huis en leggen de kinderen nogmaals (leuk, ze blijven zo nieuwsgierig) uit hoe hij geleefd heeft.

Hierna rijden we naar Cintsa en vervolgens Kidds Beach. Beide plekjes worden gekenmerkt door mooie lagunes. We lopen en zwemmen veel. Bij Kidd’s Beach zijn Sem en Tess de hele dag aan het spelen met surfplanken en kano’s. Zo langzaam merken we dat we in een soort vakantiemodus komen. Bai lekker na zo’n ritje door Afrika.

Klik hier voor wat foto’s

Druk man: Durban!

Met het prachtige beeld van de Drakensbergen nog op ons netvlies vertrekken we naar Durban. Tamara heeft in Zuid Afrika veel familie, zo ook in Durban. We mogen gebruikmaken van de flat van Evert Abendanon. Tess wilde graag haar verjaardag in een huis vieren en dat is gelukt.

WWW4OR 2014 01 31 08 40 04

Dit aanbod is extra welkom omdat we een paar dagen geen daktent hebben, deze gaat voor reparaties naar de Howling Moon fabriek in Durban. Door het intensieve gebruik en de felle zon is er hier en daar wat kapot gegaan. We worden verwelkomd als hoge gasten en krijgen een leuke rondleiding door de fabriek. Robert is gecharmeerd van een nieuw ontwerp zonneluifel (half moon) en na een leuk gesprek met directeur Dave kunnen wij, nog voordat de luifel op de markt is, een exemplaar kopen.

WWW4OR 2014 02 01 07 22 24

Tess viert haar verjaardag met een ongelooflijke hoeveelheid cadeautjes. Oma heeft nog spullen achtergelaten van de hele familie uit Nederland, Tess boft! Haar wens was een waterpark bezoeken en als je jarig bent ben je de baas dus het kinderfeestje speelt zich af in uShaka Marine World. Dit is niet zomaar een parkje. Glijbanen in alle soorten en maten, dolfijnenshows, gigantisch aquarium, reptielenhuis, kortom genoeg te doen. Vader en moeder lagen er na een dag en het diner aan zee (dat wilde Tess ook graag) helemaal af. En hoe dom kan je zijn om Tess te beloven dat ze op haar verjaardag zelf haar bedtijd mag bepalen. Om 10 uur hebben we haar gevraagd of we alsjeblieft mochten gaan slapen. Goed dan, zei Tess.

Nog meer familie in Durban, achternichtje Lucille van Tamara, zij nodigt ons uit voor een uitgebreide braai. Het is alsof we elkaar al langer kennen en we voelen ons thuis. Hoe leuk om iedereen eens te ontmoeten en wat een lieve, gastvrije mensen.

Na een paar dagen kan de daktent weer opgehaald worden. Werkelijk de halve tent is vervangen en nog meer. Ze zijn drie dagen bezig geweest met de reparaties … dus dat zal wel een duitje gaan kosten.  De daktent wordt weer op het dak gemonteerd, de nieuwe luifel ingeladen en we kunnen weer verder reizen. We hebben grote mazzel, directeur Dave wil niet dat we betalen voor de reparaties, sterker: hij bedankt ons dat we zijn fabriek zijn komen bezoeken. Ongelooflijk, waar maak je dit nog mee. We gaan weg met een goed gevoel, wat een service!!

WWW4OR 2014 02 04 14 16 07

Het thema in Durban is regelen en het onvermijdelijke is daar: onze vliegtickets naar Nederland moeten geboekt worden. Tamara doet wat onderzoek en komt erachter dat we via Dubai wel heel goedkoop naar huis kunnen. Eind Maart is het zover dan zijn we weer te vinden in het altijd gezellige IJburg. Vlak voordat we ons bed instappen, schiet ons visum door ons hoofd, oeps, deze loopt 4 maart af ruim voordat we terugvliegen. Sjips!

We kunnen dus nog niet weg uit Durban en Evert vindt het geen probleem dat we zijn flat gebruiken. Heel lief. Op naar Home Affairs waar we even een visum verlenging gaan regelen. Tamara is in de auto nog heel vrolijk aan het vertellen over de verlenging van het visum in Ethiopie, dat duurde uiteindelijk maar 3 uur (zodra je aan alle voorwaarden voldeed) dus hier zal het wel een tandje sneller gaan.

Bij binnenkomst (09.30) zakte de moed ons al in de schoenen misschien hadden we toch niet eerst koffie moeten gaan drinken :). Het „hok” zat vol met te vriendelijke mensen uit Zimbabwe, Mozambique, Malawi, etc. die net als wij een verlenging van hun Temporary Residence Permit (dat stadium ga je in als je je toeristenvisum wilt verlengen) nodig hadden. Gelukkig was er een systeem: de linkerrij was voor formulieren, de middelste voor „applications” en de rechter voor „collections”. Inschrijven was niet nodig, gewoon wachten op de formulieren en dan op je oproep. OK, dan kunnen wij!

WWW4OR 2014 02 07 17 39 34

Na een half uur bleek dat inschrijving wel nodig was, dus begonnen we weer van vooraf aan, met nog eens 10 mensen ervoor die zich maar wel hadden ingeschreven (best fijn die nummerapparaten in Nederland). Na 3 uur wachten zat er geen schot meer in, klopt….het personeel was gaan lunchen. Bizar maar waar. Echter, om half 4 waren we aan de beurt, gelukkig want de deuren werden al gesloten. Een bijzonder vriendelijke mevrouw hielp ons verder, nog even volhouden kids, we zijn bijna klaar. Nog een kopietje hier en een handtekeningetje daar, WIEHAAAA, en om 16:30 liepen we het pand uit met een A4 waarop staat dat wij ooit een verlenging van ons visum gaan ontvangen. Het schijnt dat we met dit briefje naar Nederland mogen vliegen. Wijn en Sushi, dat is wat we nodig hebben, zelfs Sem en Tess 😉 … en daarna waren we deze enerverende dag al weer vergeten …

Met een kater kan je niet rijden, dus we vertrekken ook de volgende dag niet. We nemen wat cito-toetsen af en al gauw is het middag. En wat doe je op vrijdagmiddag…precies een vrijmibo op de pier bij MOYO! Wat een genot, kids zwemmen onder ons in de zee en bouwen zandkastelen, vader en moeder kletsen bij over de avonturen van de afgelopen 13 maanden.

Volgende dag weg…toch met een kater!

Klik hier voor de foto’s