Dat was het wild weer deze reis en zelfs na 15 wildparken krijgen we er geen genoeg van. Kruger National Park was voorlopig het laatste park en vanaf nu gaan we gewoon weer naar de Beekse Bergen.
We rijden richting Blyde River Canyon, een van de grootste canyons ter wereld. We reizen vandaag op ons gemak en starten aan de noordzijde van de kloof. De eerste stops zijn bij “World’s End” waar je een prachtig beeld de canyon in hebt en bij de „Three Rondavels”. Deze drie rotsen hebben de vorm van een rondavel, de huizen van de oorspronkelijke bewoners. Het uitzicht in prachtig. Daar waar Fish River Canyon in Namibie één droge boel is, is deze canyon meer dan groen. De rivier (ja, de Blyde River) kronkelt diep beneden.
Deze rivier stroomt nog even door en bij “Bourke’s Luck Potholes” kan je zien hoe de rivier in de loop der eeuwen enorme kolkgaten heeft uitgesleten. De rotsen lijken net gatenkazen. Bizar!
Het laatste punt dat we bezoeken is “God’s Window” en na een korte wandeling snap je waarom dat zo genoemd wordt. Wat een magnifiek uitzicht.
Hier konden we nog verder omhoog en sportief als we zijn deden we dat ;-). Oma Joke hield het voor gezien, want je moest nog 300 stappen de lucht in door een regenwoud. Op zich grappig dat je op deze hoogte uit het niets een stukje regenwoud door moet. Afijn, hijgend en wel kwamen we boven aan (heel raar want we hebben onze condities zoooo op pijl gehouden). Nadat we het uitzicht een tijdje op ons in hebben laten werken zijn we afgedaald (hee, we puffen nu niet ;-)).
Het werd al wat later in de middag, dus op naar onze “luxe” bungalow in Graskop. Oma had het met haar survivalslaapjes in de auto wel gehad dus voor haar een echt bed!
Vlak voordat we aankwamen werden we nog aangehouden door oom agent. Iedereen gordels om? Check! Helaas, we reden weer eens te hard. Altijd blijven lachen is ons motto en omdat ze aan het raampje van Tamara kwamen staan, deed zij het woord. „We are so sorry sir, we zullen het nooit meer doen”. Toch kregen we 250 Rand boete en het bedrag zat Tamara niet zo dwars maar wel het feit dat we helemaal terug naar het dorp moesten om te betalen. Tamara vraagt of we niet bij deze aardige man kunnen betalen (we hoeven geen bonnetje). Nou, oom agent dacht dat we hem een „bribe voorstel” deden (=strafbaar). Waarop hij zegt:“ik geef helemaal geen boete, geef mij maar 100 Rand”. „OK?, thank you sir …”. Robert vertelt nog even waar we slapen (70 meter verderop) en de goede man eindigt met “I‘ll come visit you tonight!”
Hmmm, strange. Het voorvalletje zat ons al niet lekker en die laatste opmerking al helemaal niet. Tamara zag zichzelf al op Robbeneiland zitten de komende 18 jaar. Robert mocht het oplossen. Hij is teruggereden en heeft de man uitgelegd dat we even gaan betalen bij het politiebureau. Eind goed, al goed, de man kon zich geen boete meer herinneren (!?) en liet ons met rust.
Tamara kon dus gewoon in haar luxe bungalowbed en op wat voor plek! We kunnen het blijven roepen, maar wat een uitzichten hier, nu vanuit ons zwembad. Zuid Afrika is prachtig, nu al!
Na Blyde River Canyon volgt een lange dag naar Johannesburg. Eerst nog even een bakkie doen in het grappige Pilgrim’s Rest, een oud gouddelvers dorp. Daarna door naar Jo’Burg en daar nemen we de volgende dag afscheid van oma.
We blijven een paar dagen en halen wat schoolwerk in. We ontmoeten Chris & Jules (andere overlanders) bij hun ouders thuis en hebben ook daar een heerlijke braai. Verder trakteren Robert en Eveline ons nogmaals op een overheerlijke maaltijd. Wat heerlijk om zo ver weg familie te hebben waar je warm ontvangen wordt. Als klap op de vuurpijl ligt ook Tamara’s iPhone hier te wachten. Ze is hem in Tanzania verloren en nu na 6 maanden zijn ze weer herenigd. Heel fijn dat alle foto’s en filmpjes terug zijn. Nog bedankt Oom Rob voor je moeite!
Klik hier voor de foto’s
