AU, dat doet pijn, onze afgetrainde lijven zijn niet meer zo heel erg gewend aan de alcoholische versnaperingen van de avond ervoor!
Het is 2014 en het regent. Vandaag rijden we terug in de richting van Maputo. Daar komt over een aantal dagen Oma Joke aan, zij reist voor twee weken met ons mee en vliegt dan weer naar huis vanuit Johannesburg. Tot die tijd willen we nog 100 stranden zien dus werk aan de winkel.
De eerste stop is in Zavora. Zavora ligt in een prachtige baai en omdat het nieuwjaarsdag is, liggen het strand en de zee vol met Mozambicanen. Goed om de Afrikanen zo te zien genieten. Iedereen is blij, drinkt een biertje en braait. Sem is de enige die zin heeft om te zwemmen en vanaf het hogere terras valt hij erg op ;-). Op de campsite ontmoeten we twee Zuid Afrikaanse gezinnen waarvan we ons achteraf afvragen wat ze in Mozambique doen.
Allereerst krijgen we waarschuwingen dat we niet tussen de locals moeten gaan zwemmen want dat is gevaarlijk. Oh, daar komen we net vandaan, het was heel gezellig en we leven ook nog. Sterker: juist voor de Afrikanen zijn we op dit continent. In de dagen erna komen Sem en Tess af en aan geschokt terug over dat wat ze van hun kinderen hoorden. Sem zegt regelmatig „you can’t say that!”. „Apartheid” is nog niet over, althans niet bij deze gezinnen. Fijn te ervaren dat Sem en Tess uiteindelijk de Afrikaanse kinderen hun „beste” vrienden noemen.
Na Zavora rijden we naar Chidenguele. Voor de afwisseling hebben we weer eens een zieke. Sem heeft keelpijn en koorts en is lamlendig. Vader en zoon voeren wat noodzakelijke reparaties uit terwijl de meiden genieten van de zee en het zwembad op de campsite. De tweede dag lunchen in het restaurant (daar leeft Sem van op) en Tamara doet zich te goed aan verse „Crayfish”.
We besluiten oma (na 16 uur reizen) niet in Maputo te laten slapen maar 50km daarboven. We vinden een rustige campsite in Bobole. Dan zal ze iets makkelijker acclimatiseren. We pikken haar op in Maputo, ze is erg moe maar na een uurtje onder een boom krijgt ze weer praatjes ;-).
De volgende dag rijden we naar Ponta Malongane, vlak bij Zuid Afrika. Nadat we de ferry vanuit Maputo naar Catembe hebben genomen komen we weer op een karrenspoor. Na een boete omdat we geen gordels droegen rijden we over een steeds slechter wordende weg naar de eindbestemming voor deze dag. De laatste 10km zijn prachtig, we rijden door dicht begroeide duinen over smalle zandsporen. De banden zijn wat zachter dus we zitten niet vast ;-).
In de late middag gaan we nog even zwemmen en zien we een zeeschilpad het strand opklimmen. Nu is het de tijd dat deze enorme beesten aan land komen om hun eieren te leggen. Wij gaan in Zuid Afrika op een gecontroleerde manier deze beesten nogmaals bezoeken. We blijven een extra dag om oma de tijd te geven bij te komen en aan haar kleur te werken, want wat zijn Nederlanders wit!
Voor de foto’s:
– Zavora
– Maputo