The North of the South

Aan het einde van Namibie stonden we op een crossroad. Rijden we door naar Kaapstad (we zitten vlakbij) of gaan we richting de oostkust. Gaar als we waren besloten we om nog een detour te maken voordat we de eindbestemming van onze vakantie bereiken. 

WWW4OR 2013 12 06 12 47 46

De grensovergang naar Zuid Afrika ging soepel. Wel hadden we nog even extra tijd nodig om de politie uit te leggen waarom we geen license disk achter de voorruit hadden. Een license disk is een sticker achter de voorruit met de gegevens van de eigenaar (zeg maar het oude deel III van een paar jaar geleden). Na een kwartiertje lieten we een verbaasde politieman achter ons, hij had al 17 jaar ervaring maar had dit nog nooit meegemaakt. Ach, zo vaak zal er niet een Nederlandse auto langsrijden.

We merken wel meteen dat we een ander land zijn. De eerste stop was Upington en het was net of we in Europa rondreden. Winkels volop en erger, belijning op de wegen en stoplichten. Jee, wat is dat eigenlijk verwarrend 😉 … We komen trouwens precies op de dag aan dat Nelson Mandela overleed in Zuid Afrika. We merken eerlijk gezegd niets van verdriet of spanningen die daaraan gerelateerd zouden zijn. In Upington blijven we twee nachtjes, we moeten een beetje gaan bijslapen, dat was er een bij ingeschoten in Botswana en Namibië.

WWW4OR 2013 12 08 17 11 05

De dagen daarna rijden we via Kuruman, Vryburg en Zeerust naar Pilanesberg. Daar waar we ons in de rest van Afrika nergens „onveilig” hebben gevoeld merken we in Zuid Afrika dat de sfeer anders is. Bijvoorbeeld in Kuruman waar men op elkaar insloeg op straat toen we langsreden. Of in Rustenburg waar we op een kruising stonden waar allemaal „zwervers” met bivakmutsen stonden te wachten op hun kans. Vreemd.

In Zeerust hebben we een bijzondere ontmoeting. Eindelijk ontmoetten we Ray en Wendy, een leuk stel uit Den Haag dat eveneens met hun Defender op reis door Afrika is. We hadden al lang contact via e-mail maar nu zien we ze in het echt. Sem en Tess regelen bij Vaughan (een vriendelijke zuid-afrikaan) dat ze op zijn quads mogen rijden. Na een onwennige start crossen ze daarna over het gehele terrein en daarbuiten. Na een half uurtje komt Sem even langs en stelt een briljante vraag „Pap, waar zit de rem eigenlijk?”. In de avond braaien we met Ray, Wendy en Vaughan en zijn gezin. 

WWW4OR 2013 12 11 12 17 00

In Pilanesberg staan we 3 dagen (met veel regen) op een camping aan de rand van het natuurpark. Uiteindelijk gaan we daar niet naar binnen maar besluiten een dagje naar Sun City te gaan. Beetje fout zo midden in de rimboe maar we vermaken ons prima in „The valley of the waves”, inderdaad een waterparadijs. Sem en Robert gaan nog even van een „echte” glijbaan en eindigen met bebloedde en van het vel ontdane elleboogjes ;-).

WWW4OR 2013 12 15 16 00 25

In Johannesburg hebben we de volgende bijzondere ontmoeting. We bezoeken Robert en Eveline, familie van Tamara, die in Johannesburg wonen. We hebben een erg gezellige middag met deze lieve mensen. Zij gaan nu op vakantie en wij ontlopen de vakantie en blijven „hangen” in Jo’burg.

Hier is genoeg te doen en we bezoeken ondermeer het Apartheid museum. Dit maakt diepe indruk en we begrijpen beter dat we, in het Zuid Afrika van vandaag, nog steeds de spanningen kunnen voelen. Verder bezoeken we de echte wildernis in het „Lion Park” waar we jonge leeuwen kunnen aanraken. Leuk, maar erg ver van wat we tot nu toe in Afrika hebben meegemaakt.

Nu reizen we door richting Mozambique. Hierna komen we nog even terug in Johannesburg.

Klik hier voor wat foto’s.

 

Exit Namibia: Kolmanskoppe & Fish River Canyon

4905 kilometer nadat we Namibie zijn binnengereden, rijden we er weer uit. Maar voor dat het zover was bezochten we nog 2 plaatsen.

WWW4OR 2013 12 03 10 34 14

Kolmanskoppe is een spookstadje op 10 kilometer van Luderitz. In de jaren 50 was dit het levendige hart van de diamantwinning in Namibie. Tegenwoordig ligt die rol bij Oranjemund en is Kolmanskoppe in verval geraakt. En wat een mooi verval. Deze spookstad wordt zo langzaam door de woestijn opgenomen. Wij zijn er in de vroege ochtend en zijn onder de indruk van wat we zien. Het eerste half uurtje laten we ons alle ins  and outs vertellen (wel wat saai gebracht). Daarna besluiten we om zelf maar op pad te gaan. Met name Robert kamt het hele dorp uit op zoek naar maagdelijke zandduinen die de huizen binnendringen. Een maagdelijk duin vinden was onmogelijk door de vele voetafdrukken eerdere bezoekers overal hebben achtergelaten.

WWW4OR 2013 12 03 10 55 56

We reizen daarna, wederom door prachtig landschap, richting Fish River Canyon. Daar besluiten we niet direct te canyon te bekijken maar te wachten tot de volgende dag. We worden inmiddels aardig gaar van de afstanden die we hebben afgelegd en de hitte die we keer op keer trotseren. De campsite in het park is schaduwrijk en af en toe komt er eens een baviaan proberen of ie wat eten kan stelen. We hebben een rustige middag en de kids plonzen een beetje in het kleine dompelbadje.

We worden bruut gewekt door allerlei mensen om ons heen. Dat gebeurt wel vaker omdat men de de wonderen van deze aarde graag bij zonsopgang bewondert. Maar nu waren ze wel erg vroeg, gevoelsmatig net na zonsondergang ;-). Maar goed, onze laatste dag in Namibie is aangebroken. We pakken in, ontbijten en rijden naar Fish River Canyon. Fish River Canyon is de op een na langste canyon ter wereld (na de Grand Canyon in de VS).

WWW4OR 2013 12 04 07 26 37

Het landschap is indrukwekkend en weer zien we de krachten die moedertje natuur zo af en toe op onze aarde loslaat. Deze canyon is waarschijnlijk door een gletsjer ontstaan (ca. 500 mio jaar geleden) en in de loop van de tijd steeds verder uitgesleten door de rivier. Na een uurtje op de canyon rand te hebben doorgebracht zetten we de reis voor deze dag in. We gaan naar Zuid Afrika.

WWW4OR 2013 12 03 15 29 38

Namibië, wat een land. Het is enorm en het is prachtig. Honderden kilometers achter elkaar reden we door de totale leegte en elke 50 kilometer was het landschap weer anders. Steeds weer verbazingwekkend mooi en bijna nergens saai om door heen te rijden (dat is in andere landen nog wel eens anders). We realiseerden ons vaak hoe nietig we eigenlijk zijn.

En wat was het heet. Heel logisch natuurlijk, de zon staat ongeveer recht boven ons hoofd. Met uitzondering van de Skeleton Coast was het overal 40+. In de woestijn gebieden koelde het gelukkig s’nachts flink af en hebben we zelfs enkele keren in onze dikke slaapzak moeten liggen. Wat werd er gesold met onze emoties ;-). We komen hier zeker nog eens terug maar dan in onze zomer.

Klik hier voor de laatste plaatjes

Klik hier voor een inzicht in die 4905 kilometers

De woeste Namib

Het is ongelooflijk hoeveel kilometers we door Namibië rijden. Het land is ongeveer 4 de keer de maat van Frankrijk en we zigzaggen er aardig doorheen. Dagen rijden we door het „grote niets”. We komen af en toe een auto tegen. We rijden langs kleine nederzettingen met namen die tot de verbeelding spreken zoals Solitaire of Wereldsend. Qua natuur en landschap, hoe droog die op dit moment ook zijn, is Namibië een sprookje.

WWW4OR 2013 11 26 15 47 47

We zoeken de woestijn maar weer eens op en rijden dwars door de Namib in de richting van Sossusvlei. De Namib wordt gezien als de oudste woestijn ter wereld en Sossusvlei staat bekend om de prachitge combinatie van zoutpannen en rode zandduinen. Omdat het te ver is om in een keer te rijden maken we een tussenstop, zowat op de steenbokskeerkring. Zo, de zon komt ons nu even niet verder achterna.

WWW4OR 2013 11 26 19 28 17

We slapen in de woestijn op een van de plekjes waar de eigenaar van het prachtig stuk woestijn (een lodge) dat toestaat. We zetten de tenten op en steken het vuur aan. We integreren al aardig: vanavond braai ;-). Na weer een prachtige Afrikaanse zonsondergang vullen de sterren de avond. Hoe gewoon het ook wordt, we blijven ons bewust dat het heel bijzonder is dit als gezin mee te maken.

De volgende dag rijden we door naar Sesriem.

WWW4OR 2013 11 27 17 18 36

In Sesriem besluiten we om Sosussvlei met zonsondergang te bekijken. Tot die tijd chillen we een beetje op de campsite in het park. De weg naar de vallei is indrukwekkend. Langzaam worden de duinen roder. De laatste 5 km van de vallei in kan alleen met een 4×4 (die hebben we) en Robert probeert eens hoever hij komt zonder de banden te laten leeglopen. Dat was best ver, de vallei in, de vallei uit, tussendoor nog even spelen en we zaten slechts 1 keer een beetje vast.

Sossusvlei is prachtig maar we hebben het die middag niet goed (lees: helemaal) kunnen zien. We waren toch te laat om naar Hidden Vlei en Dead Vlei te lopen. De volgende dag lukte dat ook niet, omdat Sem zijn luiken opendeed met 39,3 graden koorts. Dat vonden we een beetje te warm voor de ochtend en besloten we om door te rijden naar Lüderitz.

WWW4OR 2013 11 29 19 35 31

Lüderitz zelf is klein, heeft wat Duits koloniale trekjes en ligt nog meer als Swakupmund tussen een stormachtige Atlantische oceaan en een medogenloze woestijn. Het stormt hier werkelijk altijd (daar is Amsterdam-IJburg niets bij). Het is hier fors koeler en we besluiten Sem toch even aan een arts te laten zien voor een Malaria test. Omdat de uitslag van die test pas op zijn vroegst de volgende dag komt, startten we toch met een behandeling. Sem’s bloed moest per auto naar Windhoek om daar in het lab te worden onderzocht. De uitslag was gelukkig negatief maar de kleine man had nog steeds een flinke koorts. Uit zijn bloed bleek wel dat (w.s.) een bacteriële infectie had. Dan ook nog maar antibiotica in het mannetje en na een paar dagen deed hij het weer.

WWW4OR 2013 12 02 16 16 26

Nu Sem weer wat beter was gingen wij de omgeving eens verkennen. We rijden door de woestijn naar wat kleine baaien aan de kust: Sturmvogelbucht en Grossebucht. Grossebucht was de wilde baai en had nog een verrassing voor ons in de vorm van een scheepswrak. Bij het iets verder gelegen Diaz-point krijg je weer even een beeld van de kracht van de zee. Na volledig uit onze panty te zijn gewaaid, trakteerde het plaatselijke café ons op lekkere oesters, witte wijn en warme chocolade.

Tijd om hier weer te vertrekken richting ons laatste bestemmingen in Namibië: Kolmankopp en Fish River Canyon.

Klik voor de plaatjes (Namib en Lüderitz)

 

 

.

Swakupmund & Walvis Bay

Swakupmund is eigenlijk een maffe plek. Het ligt ingesandwiched (mooi woord) tussen de Atlantische Oceaan en de Namib woestijn. Klimaat technisch wel interessant: 10 km landinwaarts is het 43°+  en 10 km de zee op waaien je …. eraf ;-).

WWW4OR 2013 11 24 12 35 50

Wij hadden het koud in Swakupmund. De koelte hadden we al een beetje gevoeld langs de Skeleton Coast maar wat was het welkom na 4 maanden hitte. En, echt koud was het niet, het was namelijk gewoon 25 graden, een Nederlandse zomer temperatuur. 

En jee, wat zijn hier veel blanken. Je hebt echt het idee dat je in Europa bent temeer omdat 95% van die blanken Duitsers zijn die of rentenieren, of gepensioneerd zijn of vakantievieren. En daar zaten wij dan tussen, we zijn echt even uit Afrika. We besloten om een appartementje te nemen, we hadden geen zin om iedere avond om half acht naar bed te moeten omdat het te koud werd.

WWW4OR 2013 11 21 14 24 28

Wat kan je lekker eten in Swakupmund. Het schijnt de culinaire hoofdstad van Namibië te zijn (met internationaal gerechten dan). We hebben veel restaurantjes geprobeerd en het was allemaal top. We aten: wienerschnitzels, kip in allerlei varianten, bratwurst, sauerkraut, vis, sushi en oesters aan het strand, op de pier of onder de vuurtoren. Zo’n culinaire variatie hadden we sinds Nairobi niet meer meegemaakt. 

We bezochten het National Aquarium en de Kristall galerie. Sem en Tess vonden dat fantastisch, zoals kinderen altijd alles fantastisch vinden. Eerlijk gezegd was het niet zo spannend, wat zal Amsterdam weer een openbaring voor onze arme kinderen zijn ;-).

WWW4OR 2013 11 24 13 02 45

Verder zijn we op een Desert tourtje geweest met Tommy. Nou, wie is Tommy? Sem had Tommy in Nederland op TV gezien (National Geographic) en Tommy graaft van alles uit het zand op. Sem heeft het deze hele reis al over de Palmato gekko en de Sidewinder adder die hij in de Namib gaat opgraven. Nou, we konden Sem dit tripje dan ook niet onthouden en nu was de kans kleiner dat we in plaats van een Palmato gekko een White Lady Spider opgraven (die dezelfde manier van zich verstoppen heeft). Het tourtje was leuk en we zagen: Palmato gekkos, lizards, skinks, kameleons, sidewinder adders en diverse kevers en dat allemaal in die prachtige Namib woestijn.

WWW4OR 2013 11 26 12 51 19

Op weg naar Naukluft National park zijn we door Walvis Bay gereden. Hier hebben we weer eens naar flamingo’s gezocht en zowaar hebben we er meer dan ooit gezien. Daarna nog even een duintje in de woestijn beklommen om één uur s’middags. Goh, dan krijg je snel dorst ;-). Sem is de enige die de top gehaald heeft maar ja, hij tilt niet zo heel veel reserves mee ;-).

Klik hier voor wat plaatjes.