Deze post gaat over onze avonturen in het uiterste zuiden van Zambia, in Livingstone. Hier maakt de Zambezi rivier een sprongetje van ca. 100 meter naar beneden in de vorm van de Victoria Watervallen (de grootste watervallen ter wereld).
En er is veel te doen en dat gaan we dan ook maar doen. Ellen en Selmer vieren hier de laatste dagen van hun vakantie en wij laten ze zeker niet uitgerust naar huis gaan ;-).
Allereerst hebben we de Victorial watervallen vanaf de overzijde vanuit Zambia bekeken. Omdat we aan het einde van de droogte zitten is het Zambiaanse deel bijna volledig opgedroogd. De hoofdwaterval in Zimbabwe stroomt nog lekker door maar die is vanuit Zambia nauwelijks te zien (alleen de mist van water). We zullen de waterval dus nog op een andere manier moeten bekijken.
Eerst wat anders, ooit, in een ver verleden voor ons vertrek beloofden wij Sem en Tess in Afrika een keer olifant te gaan rijden. Nu moeten we er als ouders dan echt aan geloven en gaan op olifantenrit. Helaas buiten het national park omdat het olifantrijden voor kinderen in het NP niet is toegestaan. Sem en Tess vonden het fantastisch en pa en moe vonden het een klein beetje gezapig maar goed. Aan het einde heeft Sem (en Tess een beetje) de olifanten gevoerd.
Ellen en Selmer gingen heel slim voor de helicoptervlucht. Alleen al aan hun gezichten (maar ook verhalen en foto’s) te zien was het fantastisch, de lach heeft er zeker 5 uur opgezeten.
Hierna was het tijd voor het echte werk. Selmer en Robert gaan raften, even een testosteron dingetje doen. Dit los van het feit dat de beide mannen in een raft met voornamelijk dames zaten. Voor hen geen probleem. Het raften was top. De mighty Zambezi heeft een groot aantal categorie 4/5 stroomversnellingen (de zwaarste categorie), dus dat wordt lachen. En inderdaad, de mannen hebben gelachen vooral omdat ze bij de eerste stroomversnelling al omsloegen (en dat is knap want die is heel makkelijk). Dat belooft veel goeds, gelukkig zitten Selmer en Robert voorin dus kunnen ze alles goed zien ;-). In de boot was er wel enig lerend vermogen waarneembaar dus is de boot in zijn geheel slechts nog één keer omgeslagen. Dus rapid 8, een echte categorie 5, hebben de heren zwemmend gedaan.
Omdat adrenaline zo verslavend is gaat de hele familie zwemmen op een wel heel aparte plek. Namelijk in de Devils-pool, een natuurlijk bad op de rand van de waterval. Daar kan je, vanzelfsprekend, alleen in het droogseizoen in (anders duurt het heel kort). Het is (voor ouders) wel even spannend om de Devils-pool te bereiken. Eerst moet je een meter of 30 zwemmen in niet al te sterk stromend water maar wel langs de rand van de waterval. Daarna nog een klein (maar voorzichtig) stukje en je ligt erin. Heel bijzonder, heel spannend, vooral als je besluit om over de rand te kijken. Sem doet dat ook (geen foto’s -> verboden voor kinderen) en vind het superleuk.
Helaas vliegen Ellen en Selmer de volgende dag terug naar Lusaka om daar nog een dagje uit te rusten. Wij besluiten om ook maar een helikopter vlucht te maken om de watervallen goed te zien. Sem en Tess zitten naast de piloot en hebben een fantastisch uitzicht. Inderdaad, de omvang van de watervallen komt vanuit de lucht goed binnen. We zien ook nog een troep olifanten de Zambezi overzwemmen. Onze dag kan niet meer stuk. Ook wij hebben nu een hardnekkige lach op ons gezicht.
Ons budget is hierna wel stuk, dus we moeten op rantsoen en na nog een dagje chillen in Livingstone varen we over naar Botswana.
Voor de “try-before-you-die foto’s”, klik hier.
ampje waar ze visjes of tomaten verkopen. Het dorp wast zichzelf, hun kleren en hun vaat in het meer en dat maakt het bijzonder levendig aan de waterkant. Regelmatig lopen we een stuk over het strand en verbazen de kids zich erover hoe schoon de pannen van gewoon zand worden.
