Denk aan Afrika en je hebt de beelden van de Masai Mara voor je ogen. Glooiende savanne voor zover als je oog kan zien, vol met giraffen, olifanten, zebra’s en gnoes.
We waren er al eerder geweest en ook hier keerden we terug. Vooral omdat de jaarlijkse migratie van de gnoes op het punt staat te beginnen (het is vroeg dit jaar) en om het park nu eens in onze eigen auto in ons eigen tempo te bekijken.
We kozen een campsite net buiten de grenzen van het nationaal park (Talek gate) om de kosten te sparen. De entree prijzen voor deze parken in Kenia (maar ook Tanzania) zijn immers niet voor de poes. De campsite was super relaxed en uiteindelijk zijn we ruim een week gebleven. Leuk om eens “midden” in de wildernis te slapen. Bavianen liepen overdag over de camping, de hyena’s kwamen s’avonds en de Masai guards hadden alle moeite de olifanten s’nachts buiten het terrein te houden. Het was een leuke kakofonie van geluiden.
De eerste game drive deden we op eigen houtje, GPS en kaart mee, een beetje voorbereiden en af en toe eens een safari auto aanhouden voor de laatste tips. Op die manier vonden we toch al aardig wat beesten: cheetah, olifant, hyena, buffel, giraf, nijlpaarden, krokodillen, gnoe, impalas, zebra’s, etc. In de middag hebben we gelunched bij de Serena Mara Lodge met een prachtig uitzicht over de savanne. We hadden Sem en Tess beloofd dat wij er alles aan zouden doen om ze te laten zwemmen in het zwembad van de lodge. Dus pa en ma gooiden alle charmes in de strijd en hebben zo 3 uur gratis zwemmen voor ze kunnen regelen.
In de late middag zijn we weer op pad gegaan en vergisten ons natuurlijk in de afstand die je in zo’n park kunt afleggen. Uiteindelijk reden we te laat het park uit maar ondanks dat blijven de Kenianen bijzonder vriendelijk.
En toen gebeurde het: Robert’s 44-ste verjaardag op deze bijzondere plek. Tamara, Sem en Tess hadden er alles aan gedaan om deze dag onvergetelijk te maken: Fudge taart, vers gebakken brood, kaarsjes, liederen en een stapel cadeautjes. In de middag zijn we weer het park in gereden en nu met een Masai. Tussendoor werd Robert steeds gebeld en hoe bijzonder is dat, gefeliciteerd worden terwijl je tussen de zebra’s rijdt.
De Masai krijger wist de leeuwenfamilies te vinden en hij bracht ons naar de plek waar de gnoes de rivier oversteken. De migratie stond inmiddels op het punt te beginnen en aan de overkant van de Sand-river (daar ligt de Serengeti) stonden reeds duizenden gnoes waarvan er steeds grotere groepen de rivier overstaken. De Sand-river is daar ondiep en heeft daar helaas geen krokodillen. De meeste gnoes haalden dus de overkant zonder kleerscheuren.
De volgende ochtend zijn we voor zonsopgang (!?) het park weer ingereden en troffen een leeuwenfamilie met 10 jongen die zich tegoed deden aan een ontbijtje van gnoe. Het was toch wel erg indrukwekkend om dit vanaf 2 meter afstand te zien. We hebben een half uur zitten kijken terwijl de zon langzaam opkwam.
Daarna zijn we weer richting de rivier gereden en onderweg kwamen we een zwarte neushoorn tegen (en die zijn zeldzaam in dit park). Verder zijn we op zoek gegaan naar een luipaard maar vonden alleen zijn verse vangst in een boom (hij was zelf w.s. even een after breakfast wandeling aan het maken).
Bij de rivier was het aantal gnoes al veel groter en inmiddels staken honderden gnoes de rivier over. De migratie is nog niet in volle gang maar dit is al heel indrukwekkend.
Daarna zijn we teruggereden naar ons kamp om even te chillen. Robert en Sem zijn in de middag samen nogmaals en gratis (weer die charmes ;-)) het park ingereden. Inmiddels kenden ze de plekjes en vonden de leeuwen, hyena’s, etc. Verder kwamen ze twee cheeta’s tegen die op jacht waren. Helaas had de beoogde gazelle dit illustere tweetal door en spurtte weg. Verrassend genoeg sprongen de cheeta’s daarna op een auto om vanaf hoogte de savanne te verkennen. Apart.
Het was een indrukwekkende week daar in de Masai Mara, “the game is on” maar wij zijn weer off. Terug naar Nairobi.
Klik hier voor de foto’s …
