Botswana Archieven

Een Defender parkeren in Johannesburg!

4 februari 2018admin Een reactie plaatsen

Na Zimbabwe zetten we onze terugreis in. Over enkele dagen vertrekt ons vliegtuig naar huis vanuit Johannesburg. In Nederland hadden we al geregeld dat we onze Land Rover bij een guesthouse vlak bij de luchthaven een jaar veilig kunnen parkeren.

We rijden eerst terug naar Kasane in Botswana. Daar doen we nog een dagje rustig aan en de kids zwemmen nog een beetje. De terugreis vervolgt zich daarna in een rap tempo. We rijden via Nata en Francistown waar we “ouderwets” lunchen bij Nando’s. Robert wil ook even stoppen omdat de Land Rover een beetje begint te mopperen. Bij veel toeren hikt de motor af en toe en Robert ontdekt de oorzaak. Een standaard probleempje van de TD5 motor. Olie in het kabelboompje dat de injectoren aanstuurt. Daar halen we Johannesburg wel mee.

We overnachten net over de grens met Zuid Afrika op een wat vage camping. Hier hebben we onze laatste braai en staand naast het vuur kijken we terug op een hele geslaagde vakantie. Sem en Tess geven deze vakantie allebei het cijfer 9.5 en daar zijn we gelukkig mee. De romantiek van gezamenlijk reizen door Afrika is niet verdwenen al is de wens volgend jaar een paar kilometer minder te rijden dan de ruim 6000 van dit jaar.

Volgend jaar komen we terug en willen we nog een keer naar de Kalahari. Dan zit ook Moremi (Okavango delta) in het plan. Dat we dat ruim een jaar van te voren moeten boeken staat ons tegen maar op de bonnefooi komen we er niet (althans niet als je het een beetje rustig wilt zien).

Na een koude nacht rijden we de laatste 400 km naar Johannesburg. We parkeren de auto, halen eruit wat er uit moet en maken schoon wat achterblijft. Robert vervangt de kabelboom en rijdt onze Land Rover haar veilige garage in. We spreken met eigenaren Marion en David af dat zij onze auto iedere maand even starten.

David brengt ons naar de luchthaven waarna we blij maar ook wat melancholisch terugvliegen naar huis.

Klik hier voor alle foto’s van 2017.

Heet onder de voetjes …

16 november 2013admin 1 reactie

Na al het stof en zout rijden we naar Maun. Niet dat het daar minder stoffig of zout is maar goed.

In Maun staat ons de Okavango Delta te wachten. Een van de hoogtepunten van Botswana. Volgens sommigen het mooiste National Park van Afrika. Met onze laatste game drive nog vers in het geheugen oppert Tamara het idee om de delta met een privé vliegtuigje te gaan bekijken. We worden wat blasé, we gaan op game flight :), Onze nieuwe reisvrienden Chris en Jules uit Zuid Afrika gaan mee en Isabelle uit Nederland.

Omdat we na al dat geregel moe zijn ;-), rusten we eerst nog wat uit bij het zwembad. Tess stapt uit het zwembad met een iets te dikke lip. Geen idee wat er aan de hand is, misschien kwam het door de stoeipartij met haar broer.

De volgende morgen staan we vroeg op voor onze game-flight. Tess zag er inmiddels uit als de vrouwelijke versie van “The Elephant Man”. Haar gezicht was aan één kant behoorlijk opgezwollen. We schrokken, dat is zeker, en om 5 uur (NL tijd) belden we dokter Madelon uit haar bed. GOUD! Snel een foto gemaild en de conclusie was: “allergische reactie op iets, steek, iets anders, voorlopig even niet meer zwemmen en aan de antihistamine. Gelukkig, dat hebben we bij ons.

Op naar het vliegveld. Daar aangekomen zakte de moed Tamara in de schoenen. Dit was wel een heel klein playmobile toestel. Geen angst laten zien, dan willen Sem en Tess ook niet meer. Bij het opstijgen schudde het toestel flink. Tess keek ongerust, Sem lachtte heel vrolijk en opgewonden, Robert nam foto’s en Tamara zag de wereld vanaf dat moment door haar kotszakje. En ze deed er om het kwartier een kleine donatie in. Tess ontspande, Sem bleef hyper en Tamara bleef overgeven (Chris en Jules ook). Robert maakte foto’s en gaf alle schone kotszakjes aan Tamara.

Kortom, voor Tamara waarschijnlijk de laatste keer. Feit is wel dat de Okavango vanuit de lucht adembenemend mooi is.

De bolle ogen van Tess werden af en aan minder en meer, zit er dan toch iets in de lucht. We besloten verder te reizen naar onze volgende plek. Bij aankomst in Shakawe woedde er een natuurbrand, wel gezien maar het was op veilige afstand. Dat bevestigde ook de eigenaar van ons camp. De volgende dag deden Robert en Sem een derde poging om die tigerfish te vangen. Dat is uiteindelijk wel gelukt alleen had de kapitein van het bootje hem aan zijn haak. De mannen waren laat terug en de brand was inmiddels flink uitgebreid (Sem en Robert zijn er nog doorheen gevaren (saillant detail: vuur kan over rivieren springen).

Na een gezellige maaltijd de kids naar bed gedaan. Iets later sprongen wij er ook in (en er weer uit). Om 12 uur stonden we naast de tent, de wind was aangewakkerd en de vlammen waren hoog en beangstigend. Dus de tent ingepakt en om 2 uur kids wakker gemaakt en daktent ingeklapt. Klaar om zo te vertrekken naar weten wij veel waarheen op dat tijdstip. Gelukkig zat er tussen de vlammen en onze tent nog een rivier van 20 meter breed. Om 4 uur kon het vuur dan ook niet meer verder (en het besloot nu dan maar niet over de rivier te springen). Hop hop, alles weer uitgeklapt en snel nog wat slaap pakken, we waren gesloopt.

Volgende dag toch verder, voor de afwisseling zwol Tess haar voorhoofd nu op. We waren al toe aan een ander plekje en nu dus helemaal. Op naar Namibië.

Klik hier voor het bewijsmateriaal

Botswana: Chobe NP & Makgadikgadi salt pans

8 november 2013admin 1 reactie

En daar staan we dan aan de overkant van de Zambezi bij Kazungula. Botswana heet het hier en het is meteen anders. De grensovergang gaat soepel en een paar minuten later zien we onze eerste olifanten langs de weg. OK: dit voelt wel als Afrika.

REL7D 2013 10 27 09 04 27

Vervolgens rijden we Kasane in. Na een rustige lunch en inkopen te hebben gedaan gaan we op zoek naar een slaapplaats. De eerste camping: vol, de tweede camping: 1 plaats over, de derde camping: 30 witte campers (huh !?), de vierde camping: 150 graden en woestijn. Het wordt de tweede camping. Nee, niet meer op die ene plaats maar aan het randje bij het hek. Prima, we zijn het zat, het “echte Afrika” gevoel is al weer over ;-). We hadden het al gehoord maar in Botswana moeten we dus daadwerkelijk weer gaan reserveren (en dus plannen). Waar is de vrijheid gebleven ;-).

We BBQ-en en na het eten beginnen de bomen te kraken, er stond een olifant op 3 meter afstand te eten. En een beetje olifant eet wel een paar uur dus dat ging de hele nacht gezellig door. Af en toe onderbroken door getrompetter en gebrul van iets. De volgende ochtend vroeg verhuizen we naar camping 1. Leuke plek en hier blijven we een paar dagen.

REL7D 2013 10 23 16 43 24

We bezoeken Chobe National Park eerst per auto en meteen valt het op hoeveel olifanten er in dit deel van het park rondlopen (zo’n 90.000 in totaal). Het heeft nog steeds niet geregend dus zitten zo’n beetje alle beesten in de buurt van de (Chobe) rivier. Verder zien we: buffels, giraffen, impala’s, bushbucks, zebra’s en een leeuw in de verte. De lijst bijzondere dieren wordt aangevoerd door een honeybadger met jong in haar bek, 3 luipaarden (2 jongen) en een sabel antilope. Indrukwekkend parkje wederom.

REL7D 2013 10 23 18 00 28

De tweede keer varen we (samen met Chris & Julie uit SA) over de Chobe rivier het park in. Het wemelt van de krokodillen, nijlpaarden en bijzondere vogels (vraag Sem naar alle details maar de zeldzame Africa Skimmer is er één van). Interessant om de buffels en olifanten vanaf het water te kunnen bekijken. En wat zijn de olifanten hier groot.

De volgende dag pakken we in en ineens “AUW!”. Robert zat met zijn hand in een tentzak en wordt gestoken door een schorpioen. Geen fijn gevoel en hij vermoordt de schorpioen ter bewijsvoering bij een eventueel ziekenhuis bezoek. Chris gaat in een insectenboek op zoek naar dit tiepje en kan hem niet vinden. Wel de symptomen van een schorpioenbeet met mogelijk “ernstige” gevolgen.

Die symptomen heeft Robert niet en we besluiten even aan te kijken wat er gebeurt. Na een paar uur en geen verergering van de situatie besluiten we door te reizen naar Elephant Sands, een open camp met een drinkpoel die regelmatig bezocht wordt door olifanten en wilde honden. Om van deze plek te genieten moet je van olifanten houden (en van zand). Bij de drinkpoel is het een gedrang van jewelste. Leuk om zo dichtbij (met een biertje in je hand) naar deze enorme beesten te kunnen kijken. In de nacht liepen de olifanten (en w.s. nog wel meer) om onze tent maar we hebben (los van de enorme onweersbui boven ons hoofd) heerlijk geslapen.

WWW4OR 2013 10 28 14 53 45 Botswana is warm en omdat we dat zo lekker vinden 🙂 besluiten we Kubu Island in de Makgadikgadi zoutwoestijn te bezoeken. De droombeelden van rijden over eindeloze zoutpannen daar naar toe kloppen niet helemaal en in plaats daarvan rijden we grote stukken door prachtige maar droge savanne.

De stukken die we over de zoutpan rijden zijn dan ook wel bijzonder en het smaakt idd zout. Kubu Island is een bijzondere plek van rotsen en grote Baobabs aan de rand van een hele grote zoutpan. Chris en Jules zijn er bij en onder de sterren vertellen we alsmaar leukere verhalen ;-). Op de weg terug bezoeken we Chapman’s Baobab (en we meten de omvang van de stam: 25m!).

De gehele route tot nu toe was al stoffig maar het laatste deel spant echt de kroon. De grond lijkt werkelijk te exploderen onder de auto en binnen de kortste keren ligt de auto vol stof. Het enige nadeel van een Land Rover Defender, ze is niet stofdicht. Het voordeel: het zwembad erna is zo lekker 😉

Voor de foto’s, klik hier …

Botswana

Van Amsterdam naar Kaapstad met onze Land Rover Defender. De foto’s die wij tijdens deze reis in Botswana (2013) hebben gemaakt. [ngg_images source="albums" container_ids="18" display_type="photocrati-nextgen_pro_list_album"…