Het is zomervakantie in Zuid Afrika en omdat we ons zo aanpassen besluiten we daarin mee te gaan. Niet mee naar de kust in Zuid Afrika want daar schijnt het shocking druk te zijn. We reizen naar Mozambique daar is het een stuk rustiger want volgens de Zuid Afrikanen is het daar oorlog!
Nou ja, tijdens deze reis leerden we al snel dat juist de Zuid Afrikanen erg paranoia zijn over de veiligheid in hun eigen continent. Wij ervaren het tegenovergestelde: daar waar we ons nergens onveilig voelden in de rest van Afrika zijn we juist in Zuid Afrika veel scherper. Onze conclusie: gewoon zelf gaan kijken en niet je eigen angsten projecteren op het onbekende! De oorlog in Mozambique valt mee, rondom Beira zijn er ongeregeldheden vooral gericht tegen de regering. Wij blijven daar gewoon even uit de buurt en dat is eenvoudig genoeg, Mozambique is huge!
Zodra we de grens overrijden zijn we terug in Afrika. De chaos en de kleur zijn terug. Er zijn veel mensen op straat en iedereen probeert te helpen of iets te verkopen in ruil voor wat geld of een paar slippers. Wij reizen door naar Macaneta Island. Hiervoor moeten we met een pontje over de Inkomati rivier en dat is een avontuur op zich. Na een uurtje wachten zijn wij onderdeel van de puzzel om zoveel mogelijk auto’s op het pontje te krijgen. Doordat onze auto wat zwaar is helt het pontje zo ver over dat „normale” auto’s moeite hebben de hobbel zonder schade te nemen. Na aankomst rijden we nog 10 km door de duinen over een spoor van diep zand en bereiken wij onze slaapplek. We zijn terug weer terug aan zee en het is prachtig.
We vieren Kerstmis met zon en strand. Apart om te merken hoe weinig je er dan van meekrijgt, hoeveel Christmas Crackers je ook opentrekt.
Na een aantal dagen rijden we verder in de richting van Inhambane. De pont gaat soepel en omdat het slecht weer is besluiten we door te rijden tot de zon schijnt. Die gebeurt bij Praia de Jangamo en we besluiten daar te stoppen. Wij rijden 25km over zandsporen en zijn te lui om de banden te laten leeglopen. Op de laatste duin naar onze slaapplaats wint het zand en zitten we vast. We verlagen de bandenspanning naar 1 Bar. Elke keer zijn we weer verbaasd wat een enorm verschil dat maakt. De Land Rover rijdt moeiteloos het steile duin op.
Hier ervaren we weer iets nieuws. We moeten met de auto naar zee (ondanks dat we aan zee zitten). De reden: het zand in de duinen wordt zo heet dat je er zonder blaren niet over heen kan lopen. We klappen de tent in en parkeren werkelijk aan de kustlijn. De zon gaat weg en zo heet wordt het dus niet. Maar goed, waar mag je nog over het strand rijden?
Nadat we in Inhambane inkopen hebben gedaan voor de komende dagen rijden we door naar Ponta da Barra. We slapen op een camping die twee keer per dag door de vloed wordt afgesneden van het vaste land. Het is een prachtige plek en het strand hebben we zo’n beetje voor ons zelf. We besluiten 2013 hier af te sluiten.
Op oudejaarsdag gaan we snorkelen. Eerst gaan we met de speedboot door de wilde branding (Sem en Tess veranderen van angstige hoopjes naar lachende thrillseekers). Eenmaal op zee speuren we naar walvishaaien, manta roggen en dolfijnen. Al snel zien we de eerste Walvishaai en Robert springt overboord. Hij zwemt een stuk met deze enorme vis mee maar komt weer aan boord nadat hij is gebeten door een aantal kwallen. Even later zien we in de verte dolfijnen springen en naast de boot zwemt een manta rog. Ons gezin is te laat in de besluitvorming over wie er het water nu wel of niet ingaat. Na een paar minuutjes zijn we er uit, zijn de duikbrillen op maar is de rog weg ;-). We komen nog twee Walvishaaien tegen en Sem zwemt boven een Walvishaai (ca. 6 meter) met baby en het is opmerkelijk hoe rustig hij bleef boven die vis (terwijl hij door kwallen gebeten werd). Als we terugvaren zijn we stil van deze bijzondere ervaring.
Terug aan land besluiten we naar de kroeg te gaan en drinken biertjes, Savannah Dry en eten hamburgers. De junkfood factor op oudejaarsavond kan ook hier niet ontbreken. In de avond gaan we naar onze eigen campingbar en hebben na een dipje rond negen uur een fantastische avond met Lesbiennes, Zuid Afrikanen en veel drank. Sem heeft een vriend waarmee hij rond het kamp zwerft en Tess speelt „Dancing Queen”.
Met „champagne” beëindigen we het prachtige 2013 op een geweldig continent!
Benieuwd naar plaatjes, klik hier:
Praia de Jangamo | Ponta da Barra
