The North of the South

Aan het einde van Namibie stonden we op een crossroad. Rijden we door naar Kaapstad (we zitten vlakbij) of gaan we richting de oostkust. Gaar als we waren besloten we om nog een detour te maken voordat we de eindbestemming van onze vakantie bereiken. 

De grensovergang naar Zuid Afrika ging soepel. Wel hadden we nog even extra tijd nodig om de politie uit te leggen waarom we geen license disk achter de voorruit hadden. Een license disk is een sticker achter de voorruit met de gegevens van de eigenaar (zeg maar het oude deel III van een paar jaar geleden). Na een kwartiertje lieten we een verbaasde politieman achter ons, hij had al 17 jaar ervaring maar had dit nog nooit meegemaakt. Ach, zo vaak zal er niet een Nederlandse auto langsrijden.

We merken wel meteen dat we een ander land zijn. De eerste stop was Upington en het was net of we in Europa rondreden. Winkels volop en erger, belijning op de wegen en stoplichten. Jee, wat is dat eigenlijk verwarrend 😉 … We komen trouwens precies op de dag aan dat Nelson Mandela overleed in Zuid Afrika. We merken eerlijk gezegd niets van verdriet of spanningen die daaraan gerelateerd zouden zijn. In Upington blijven we twee nachtjes, we moeten een beetje gaan bijslapen, dat was er een bij ingeschoten in Botswana en Namibië.

De dagen daarna rijden we via Kuruman, Vryburg en Zeerust naar Pilanesberg. Daar waar we ons in de rest van Afrika nergens „onveilig” hebben gevoeld merken we in Zuid Afrika dat de sfeer anders is. Bijvoorbeeld in Kuruman waar men op elkaar insloeg op straat toen we langsreden. Of in Rustenburg waar we op een kruising stonden waar allemaal „zwervers” met bivakmutsen stonden te wachten op hun kans. Vreemd.

In Zeerust hebben we een bijzondere ontmoeting. Eindelijk ontmoetten we Ray en Wendy, een leuk stel uit Den Haag dat eveneens met hun Defender op reis door Afrika is. We hadden al lang contact via e-mail maar nu zien we ze in het echt. Sem en Tess regelen bij Vaughan (een vriendelijke zuid-afrikaan) dat ze op zijn quads mogen rijden. Na een onwennige start crossen ze daarna over het gehele terrein en daarbuiten. Na een half uurtje komt Sem even langs en stelt een briljante vraag „Pap, waar zit de rem eigenlijk?”. In de avond braaien we met Ray, Wendy en Vaughan en zijn gezin. 

In Pilanesberg staan we 3 dagen (met veel regen) op een camping aan de rand van het natuurpark. Uiteindelijk gaan we daar niet naar binnen maar besluiten een dagje naar Sun City te gaan. Beetje fout zo midden in de rimboe maar we vermaken ons prima in „The valley of the waves”, inderdaad een waterparadijs. Sem en Robert gaan nog even van een „echte” glijbaan en eindigen met bebloedde en van het vel ontdane elleboogjes ;-).

In Johannesburg hebben we de volgende bijzondere ontmoeting. We bezoeken Robert en Eveline, familie van Tamara, die in Johannesburg wonen. We hebben een erg gezellige middag met deze lieve mensen. Zij gaan nu op vakantie en wij ontlopen de vakantie en blijven „hangen” in Jo’burg.

Hier is genoeg te doen en we bezoeken ondermeer het Apartheid museum. Dit maakt diepe indruk en we begrijpen beter dat we, in het Zuid Afrika van vandaag, nog steeds de spanningen kunnen voelen. Verder bezoeken we de echte wildernis in het „Lion Park” waar we jonge leeuwen kunnen aanraken. Leuk, maar erg ver van wat we tot nu toe in Afrika hebben meegemaakt.

Nu reizen we door richting Mozambique. Hierna komen we nog even terug in Johannesburg.

Klik hier voor wat foto’s.