We rijden van Epupa Falls via Sesfontein en Palmwag naar Twijfelfontein in Damaraland. Dat betekent 500 km gravel en stof, heel veel stof!
Het is 17 november en morgen zijn we 24 jaar een setje. We besluiten dat in een lodge te vieren echter telefonisch kregen we er geen een te pakken (ze hebben iets met nummers veranderen hier) dus gaan we ouderwets op de bonnefooi. Nou doe dat dus nooit bij een hoofdattractie in Namibië. Alles was vol!
Dan gaan we op zoek naar een campsite. We vinden het laatste plekje dat in dit gebied beschikbaar is. Onder aan de rotsen met een werkelijk prachtig uitzicht. De bijbehorende lodge is echter zo luxe dat wij als campinggasten niet welkom zijn in het zwembad (ok), het restaurant (niet ok) of de bar (helemaal niet ok). Wel mogen we een drankje kopen als we ons daarna maar weer heel snel verstoppen op de camping. Het is dat de plek zo mooi is (en er geen andere plek is) dat we ons eroverheen kunnen zetten.
We maken een kampvuur en besluiten onze verse maar illegale T-Bone steaks op te eten. Illegaal omdat we ze bij Palmwag over de “Rooilyn Vet Fence” gesmokkeld hebben. De “Rooilyn” is een afscheiding die dwars door Namibie loopt om de verspreiding van mond en klauwzeer tegen te houden. De zon gaat roze onder en de avond vult zich met sterren terwijl we genieten van ons diner en het kampvuur. We hebben de woestijn gemist. Het wordt koud en we halen de slaapzakken maar weer tevoorschijn.
In de ochtend duurt het lang voordat de zon de aarde weer opgewarmd heeft. Dat komt goed uit want we gaan cultuur opsnuiven. Als eerste rijden we naar Twijfelfontein, een waterbron (soms dan ;-)) waar men in de buurt zeer veel rotstekeningen heeft gevonden. Deze tekeningen zijn rond de 6000 jaar oud en doordat het hier amper regent zijn ze nog in een erg goede staat. We vinden het allemaal erg interessant en kiezen voor de lange route door het veld.
Hierna rijden we naar de verbrande berg. Die is niet heel indrukwekkend maar wel vreemd om een zwartgeblakerde berg tussen al die rode te zien.
Onderweg naar Khorixas (tanken en boodschappen) zoeken we naar woestijn olifanten. Helaas zien we ze nergens ondanks het feit dat we midden door hun terrein rijden. Na een ijsje rijden we door naar het Petrified Forest (Versteende Woud) waar grote versteende boomstronken in de laatste ijstijd zijn achter gelaten. Deze versteende boomstronken zien er echt nog uit als hout alleen wil je ze niet meer op je tenen krijgen, het is echt steen.
We rijden terug naar onze prachtige campingplaats, genieten van een wijntje bij nog een prachtige zonsondergang. Het kampvuur gaat aan en we grillen “boerewors”. Fijn dat we niet in een lodge zitten, dit is zoveel romantischer op je huwelijksdag.
Voor een paar foto’s klik je hier
