Heet onder de voetjes …

Na al het stof en zout rijden we naar Maun. Niet dat het daar minder stoffig of zout is maar goed.

WWW4OR 2013 11 02 08 24 09

In Maun staat ons de Okavango Delta te wachten. Een van de hoogtepunten van Botswana. Volgens sommigen het mooiste National Park van Afrika. Met onze laatste game drive nog vers in het geheugen oppert Tamara het idee om de delta met een privé vliegtuigje te gaan bekijken. We worden wat blasé, we gaan op game flight :), Onze nieuwe reisvrienden Chris en Jules uit Zuid Afrika gaan mee en Isabelle uit Nederland. 

Omdat we na al dat geregel moe zijn ;-), rusten we eerst nog wat uit bij het zwembad. Tess stapt uit het zwembad met een iets te dikke lip. Geen idee wat er aan de hand is, misschien kwam het door de stoeipartij met haar broer. 

De volgende morgen staan we vroeg op voor onze game-flight. Tess zag er inmiddels uit als de vrouwelijke versie van “The Elephant Man”. Haar gezicht was aan één kant behoorlijk opgezwollen. We schrokken, dat is zeker, en om 5 uur (NL tijd) belden we dokter Madelon uit haar bed. GOUD! Snel een foto gemaild en de conclusie was: “allergische reactie op iets, steek, iets anders, voorlopig even niet meer zwemmen en aan de antihistamine. Gelukkig, dat hebben we bij ons.

WWW4OR 2013 11 02 08 48 31

Op naar het vliegveld. Daar aangekomen zakte de moed Tamara in de schoenen. Dit was wel een heel klein playmobile toestel. Geen angst laten zien, dan willen Sem en Tess ook niet meer. Bij het opstijgen schudde het toestel flink. Tess keek ongerust, Sem lachtte heel vrolijk en opgewonden, Robert nam foto’s en Tamara zag de wereld vanaf dat moment door haar kotszakje. En ze deed er om het kwartier een kleine donatie in. Tess ontspande, Sem bleef hyper en Tamara bleef overgeven (Chris en Jules ook). Robert maakte foto’s en gaf alle schone kotszakjes aan Tamara. 

Kortom, voor Tamara waarschijnlijk de laatste keer. Feit is wel dat de Okavango vanuit de lucht adembenemend mooi is.

WWW4OR 2013 11 04 16 40 10De bolle ogen van Tess werden af en aan minder en meer, zit er dan toch iets in de lucht. We besloten verder te reizen naar onze volgende plek. Bij aankomst in Shakawe woedde er een natuurbrand, wel gezien maar het was op veilige afstand. Dat bevestigde ook de eigenaar van ons camp. De volgende dag deden Robert en Sem een derde poging om die tigerfish te vangen. Dat is uiteindelijk wel gelukt alleen had de kapitein van het bootje hem aan zijn haak. De mannen waren laat terug en de brand was inmiddels flink uitgebreid (Sem en Robert zijn er nog doorheen gevaren (saillant detail: vuur kan over rivieren springen).

WWW4OR 2013 11 05 04 03 07

Na een gezellige maaltijd de kids naar bed gedaan. Iets later sprongen wij er ook in (en er weer uit). Om 12 uur stonden we naast de tent, de wind was aangewakkerd en de vlammen waren hoog en beangstigend. Dus de tent ingepakt en om 2 uur kids wakker gemaakt en daktent ingeklapt. Klaar om zo te vertrekken naar weten wij veel waarheen op dat tijdstip. Gelukkig zat er tussen de vlammen en onze tent nog een rivier van 20 meter breed. Om 4 uur kon het vuur dan ook niet meer verder (en het besloot nu dan maar niet over de rivier te springen). Hop hop, alles weer uitgeklapt en snel nog wat slaap pakken, we waren gesloopt.

Volgende dag toch verder, voor de afwisseling zwol Tess haar voorhoofd nu op. We waren al toe aan een ander plekje en nu dus helemaal. Op naar Namibië.

Klik hier voor het bewijsmateriaal

 

admin

Eén reactie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.