South Luanga: “Tik ‘m aan ouwe!”

Joehoooeeee, Ellen en Selmer zijn in aantocht.

Sem is ervan overtuigd dat zij speciaal komen voor zijn verjaardag. Ze komen aan in South Luanga en dat is wat ons betreft meteen een van de mooiste parken in Afrika. Wij zijn er eerder, en de camping is bezaaid met apen en olifanten, bushbucks en nijlpaarden (’s nachts) . Even wennen voor ons, dit hadden we nog niet zo meegemaakt. We sliepen onder klamboes op een hoog houten platform, heel fijn, maar de eerste nacht deden we geen oog dicht. Wat een kabaal onder ons.

Voor Ellen en Selmer ging er een wereld open. De eerste keer dat zij (met Robert) het park ingingen was direct op wandelsafari. Omdat dat voor kinderen (terecht) niet is toegestaan gingen Tamara, Sem en Tess in het “toeristenbusje” (zoals Tess een open gamedrive auto noemt). De wandelsafari was spannend, we zochten naar een luipaard (niet gevonden) en letten vooral op de kleine dingen (sporen, poep, insecten, botten, bomen en planten). Wel naderden we een olifanten familie dicht genoeg om de scout serieus te laten kijken. Zij in het toeristenbusje zagen wel een luipaard en dat leverde direct praatjes (van Sem) en mooie plaatjes (en praatjes daarover van Tamara) op.

Ook voor ons ging er na 9 maanden Afrika een wereld open. We hebben Rotterdam over de vloer en dat is een garantie voor mooie spreuken. Sem en Tess zeggen nu bij ieder succes of positieve emotie: “Tik ‘m aan ouwe!” ;-).

Keer op keer gingen we het park in, nu meestal in het open toeristenbusje van Peter, de Nederlandse campingbaas. Het was fun: impala’s hingen in de boom en werden verslonden door het luipaard. Groepen olifanten die niet opzij gingen voor Robert, dus om voor het donker uit het park te zijn moesten we echt offroad (terwijl we dat al reden). Verder zagen we vechtende giraffen (jaja, om een beeldschoon vrouwtje) en vechtende impala’s (voor de lol).

De nachtsafaris waren nog een tandje spannender. Om 6 uur wordt het donker en direct nadat het donker is gaan de katjes op jacht. Eerst nog snel een drankje in de wildernis, en dan….gehts loooooooosssss. De tracker pakt zijn schijnwerper op zoek naar wild wat jaagt op zijn prooi. Binnen 10 seconden had onze tracker een luipaard gevonden, zeg maar daar waar Tamara nog even een plasje deed voordat we vertrokken.

Kort later vonden we ons tweede luipaard, nu zittend op een verse puku. Het luipaard was druk met het transport daarvan naar een hoge boom (zodat hyena’s, wilde honden of leeuwen zijn diner niet af kunnen pakken).

Op de tweede nachtsafari volgden we een leeuwenfamilie. Het begon heel speels maar na het oversteken van de rivier waren wij de getuigen van de jacht op Puku’s. Binnen no time hadden ze er twee te pakken en konden ze dineren met de hele familie. Wij zaten (zij het op grote afstand) ook aan tafel.

Eenmaal thuis kookten we simpel maar met wijn en bier en een hoop lol smaakt alles goed. We gingen bijzonder vroeg (en afgemat) naar bed want om half zes weer dwongen we onszelf op de volgende safari. We krijgen er geen genoeg van. Tussendoor liggen we in het zwembad dat uitkijkt op de Luanga rivier en redden aldoende een baby Bushbuck van een wrede dood door bavianen.

Het is een heerlijke plek en hier willen we graag nog eens terug. Het National Park is beduidend minder toeristisch en de mensen zijn respectvoller naar de natuur dan in de rest van de parken in Afrika tot nu toe.

Maar er is meer te doen in Zambia en eerst moeten we nog heel wat kilometers afleggen met z’n zessen in de auto. Het past, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ellen had al haar luxury stuff thuis gelaten, sterker nog de spullen die ze bij zich had waren voor ons: cadeautjes voor de kids, KAAS, bifi’s, drop, speculaas, nog meer dingetjes voor de kids, nutella, pindakaas, weer een LINDA en nog wat kleinigheidjes voor de kids. Kortom: Ellen en Selmer, fijn dat jullie zo weinig voor julie zelf meenamen en zoveel voor ons.

Met een volle Land Rover rijden we richting de Luangwa (let op: dat is een andere sloot ;-)) rivier om de verjaardag van Sem “en route” naar Lusaka te vieren.

De foto’s vind je hier.