The Turkana Tales

De regen is voorbij en de rivieren die we moeten doorkruisen liggen er waarschijnlijk droog bij. We kunnen dus aan onze tocht naar Kenia beginnen.

REL7D 2013 06 04 17 36 48

Omdat de route die we rijden zo afgelegen is, besloten we al lang geleden deze samen met andere reizigers te rijden. Ons Turkana team bestaat naast onszelf uit Belgen Eef en Drief en Nederlanders Merel en Luuk. In de afgelopen dagen (eigenlijk al sinds Addis) hebben we voldoende voedsel, water en diesel ingeslagen om de rest van het jaar (;-)) door te komen.

REL7D 2013 06 06 16 36 27

We vertrekken vanuit Turmi richting Omorate om onszelf daar uit te laten stempelen uit Ethiopië. We wisselen de laatste (dachten we) Ethiopische Birren om voor Keniaanse Shilling en besluiten diezelfde dag door te rijden tot over de grens met Kenia. Nou ja, grens, het enige wat je daar van merkt is de streep op ons GPS. Er zijn immers geen grensposten (we moeten ons in Nairobi weer instempelen). We besluiten ons wel even te melden bij de politie in Illeret die dat op haar beurt erg gezellig vindt. Wel merken we meteen het verschil tussen de Ethiopiers (erg “in your face”) en de Kenianen (veel bescheidener).

We overnachten op een mooie plek net buiten SIbiloi NP. De volgende dag hebben we bijna helemaal nodig om Sibiloi NP langs te rijden. We doorkruisen talloze droge rivierbeddingen en verbazen ons keer op keer over de pracht van de natuur. Bij de zuidelijke gate van Sibiloi NP bleek dat we onbewust een stuk in het park hadden gereden en dat kost ons 20 USD p.p. We besluiten net te doen of we terugrijden om via de zijkant langs de gate te rijden. Leuk idee, maar het landschap is daar zo ruig dat we het niet gaan riskeren onze auto te slopen nog voordat we in Kaapstad zijn. Morrend betalen we en zoeken een slaapplaats voor de nacht.

REL7D 2013 06 08 08 59 53

Het zijn lange dagen die we maken en Sem en Tess houden zich uitstekend. Het moraal is goed met af en toe uitzicht op het prachtige Turkana meer. Als we na een lange dag stofhappen in Loiyangalani aan het bier (Tusker) en de cola zitten zijn we helemaal gelukkig. We besluiten een dagje over te blijven in Palm Shade Camp en wat school in te halen en de auto te checken. Dat is geen overbodige luxe omdat blijkt dat ons luchtfilter bijna in de lucht inlaat is gezogen. Vol met stof en w.s. door het vacuüm dat ontstond helemaal vervormd. Misschien zijn “Land Rover Genuine Parts” zo gek nog niet ;-).

Hierna rijden we richting South Horr en onderweg gaat het weer mis met de as van Eef en Dries. Dit “zorgenkindje” is in Ethiopie reeds een aantal keren gelast (lees: gebakken) en breekt nu weer los. Met een spanband halen we South Horr en maken we daar een beugel die we vastbouten om de gebroken delen. De daarop volgende dagen bewijzen dat deze constructie werkt (los van de herrie die het maakt).

REL7D 2013 06 09 12 11 58

Van South Horr rijden we door naar Maralal waar we kamperen tussen de zebra’s. We zijn terug in de bewoonde wereld (nou ja ;-)) en na 1 dag chillen splitsen Luuk en Merel zich af. Wij rijden samen met Eef en Dries mee tot aan het asfalt (120 km verder) over een zeer beroerde maar mooie weg. Onderweg zien we zebra’s en zelfs olifanten. We stoppen in Nyahururu bij de Thomson Falls en realiseren ons dat we hier in 2009 ook waren. Dat geeft rust en we kiezen er dan ook voor ons 3 dagen niet te verroeren. Stiekem zijn we allemaal best gaar van deze “prachtige en ook al voelde het niet zo: barre” tocht.

De foto’s vind je hier …

 

admin

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.